Een dagje op de Camino
Blijf op de hoogte en volg Margot
20 Mei 2015 | Spanje, Carrión de los Condes
Een dagje op de Camino
Vandaag eigenlijk een doodgewoon dagje. Maar omdat iedere dag op de camino anders en daarmee speciaal is, geef ik je graag een kijkje.
Een dagje op de Camino.
Ik ben vroeg wakker door de vroege vogels in mijn muffige en stinkende slaapzaal. De Koreaan die boven me in het stapelbed slaapt heeft haast om weg te komen. Als hij weg is, zie ik dat zijn bijbel en zijn batterij van de telefoon zijn blijven liggen. Ik ren hem nog achterna, charmant gekleed in ondergoed, pareo en crogs.. Helaas te laat; hij is weg. Twintig minuten later komt hij alweer terug; hij heeft het ontdekt en is blij dat ik zijn spullen heb.
Ik trek om half acht de herbergdeur achter me dicht. Ik wandel vaak eerst een uurtje voordat ik ontbijt, maar heb nu echt trek in koffie. Die drink ik om de hoek. Daar kom ik Sean tegen, een heer uit Wales, type Prince Charles met grijs haar en wandelkleding. Ik kom hem al een dag of tien overal tegen en hij is bijna altijd even 'Brits grappig'. Sean staat erop dat hij mijn koffie betaalt en vertelt over zijn reis naar huis vandaag. Hij liep de Camino voor de vijfde keer, maar denkt dat dit de laatste was. Hij voelt zich te oud.
Ik ga dan echt op stap en ben blij dat de koude wind van gisteren is gaan liggen en dat het zonnetje schijnt; het is zeven graden.
Na een uurtje stop ik voor een broodje en zie het Spaanse nieuws op tv. Elke dag weer over de vrouw die verdwenen is op de Camino. Geen nieuws over haar.
De route is lang en eentonig als je geen oog hebt voor detail. Ik ben in de Meseta beland, de hoogvlakte tussen Burgos en Leon. Kilometerslange wegen langs graanvelden. De luchten zijn mooi, de besneeuwde bergtoppen in de verte zijn onwerkelijk (Cantabrisch gebergte), en het graan om je heen wuift je toe. En langs de kant van de weg veel bloemen. De klaproos is nog steeds mijn favoriet. Ik heb er inmiddels miljoenen gezien en ze vervelen me nlet. Thuis wil ik ze ook in de tuin (Reinier!). Ik passeer een Spaanse vrouw die haar Camino loopt met een ezel. Leuk plaatje. Ik wacht op een berichtje van thuis, dus pak nog een kop cafe con leche op een koud en zonnig terras naast de zoveelste mooie kerk. In de kerk krijg ik een stempel in mijn pelgrimspaspoort. Dat begint behoorlijk vol te raken. Straks in Leon maar een tweede halen.
Dan loop ik weer verder. Markus uit Duitsland zoekt aansluiting. Ik ken hem sinds een dag of twee. Hij loopt met zijn moeder (mijn leeftijd) en jongere broer. Ik spreek een uur lang Duits (dat doe ik nooit) en ik voel hoe het vooruit gaat. Ben wel een beetje jaloers op zijn moeder Frederieke. Het lijkt me geweldig om Félice en Yvo (en Reinier natuurlijk) dit avontuur te laten beleven!
Na 20 km kom ik aan in Carrión de los Condes. Ik kan nog wel verder, maar de volgende pleisterplaats is 18 km verder. Da's een beetje teveel van het goede, dus ik ga op zoek naar een herberg. Die vind ik bij een Santa Mariakerk, waar een non de scepter zwaait en waar verder alleen vrijwilligers werken. Ik betaal €5 voor een nacht in een stapelbed en krijg gelukkig een onderbed toegewezen. Ik was enkele kleren uit in het washok (wasmiddel aanwezig) en hang de was uit aan de lijn in de binnenplaats. Hopelijk droogt die op tijd. Zo niet, dan bieden veiligheidsspelden de oplossing; dan hang ik mijn wasgoed aan mijn rugzak om verder te drogen. Dat heb ik gelukkig nog niet hoeven doen. Geen gezicht natuurlijk.
Dan verken ik het kleine vriendelijke stadje. Dat doe ik eerst door rond te slenteren, vervolgens via diverse terrassen waar ik weer van alles tegenkom. O.m. Braziliaanse Bruno, die beide knieën nu vol getapet heeft. Hij heeft nog steeds veel pijn, Marc uit Canada, Portugese José met vrouw Jenny die ik al vanaf de eerste wandeldag ken. En een Nieuwzeelands echtpaar dat trots is nog steeds bezitter te zijn van ook een Nederlands paspoort. Mijn grote Italiaanse vriend Felice komt aangelopen. Hij heeft nog geen slaapplaats en voelt wel wat voor de nonnen van Santa Maria. (Inmiddels ligt hij schuin tegenover me in een slaapzaal van 20 man.)
Ik ontvang een whatsapp van wandelmaatje Marion; zij heeft vandaag een offdag want haar benen willen niet meer. Ze loopt 18 km voor me uit, dus ik antwoord dat we elkaar dan misschien morgen wel treffen.
Ondertussen moet ik op zoek naar een oplaadpunt want mijn oude iPhone is alweer bijna leeg. In de herberg is het altijd vechten om een stopcontact. En ik ga even plat.
Later op de dag heb ik weer een Sound of Music ervaring: ik bezoek de kerk waar vier nonnen een plechtigheid met gebeden en gezang verzorgen.
Daarna iets eten. Dat doe ik 's avonds meestal in een lokaal eenvoudig eethuisje; bijna overal vind je een pelgrimsdiner, 3 gangen simpel en lekker eten voor 10 à 12 euro, inclusief wijn en water. Vaak vormt zich vanzelf een groepje, van vier tot tien man. Allemaal pelgrims, gezellige mensen dus. Haha. Vanavond met drie Italianen.
Rond negen uur ga je weer naar je herberg. Er is toch altijd nog wat te doen en klaar te leggen, voordat tegen tienen de lichten ut gaan. Dan is het echt donker en vaak ligt iedereen al te slapen. Ik ben bijna altijd de laatste. Gek is dat toch.
Belangrijk is dat mijn onvolprezen oropax-watten klaarliggen, die me beschermen tegen snurkconcerten die ik eerder beschreef.
Zo zie je maar, het leven van een pelgrim is niet altijd zwaar. Morgen wacht me een route van ca. 27 km en dan ben ik al halverwege! Dan heb ik nog maar 392 km te gaan naar Santiago de Compostela, mijn hoofdbestemming.
Dit was het weer even.
Dikke kus van Margot
Dag 14: Burgos - Hornillos del Camino 21 km
Dag 15: Hornillos dC - Castrojeriz 20 km
Dag 16: Castrojeriz - Frómista 25 km
Dag 17: Frómista - Carrión de los Condes
Vandaag eigenlijk een doodgewoon dagje. Maar omdat iedere dag op de camino anders en daarmee speciaal is, geef ik je graag een kijkje.
Een dagje op de Camino.
Ik ben vroeg wakker door de vroege vogels in mijn muffige en stinkende slaapzaal. De Koreaan die boven me in het stapelbed slaapt heeft haast om weg te komen. Als hij weg is, zie ik dat zijn bijbel en zijn batterij van de telefoon zijn blijven liggen. Ik ren hem nog achterna, charmant gekleed in ondergoed, pareo en crogs.. Helaas te laat; hij is weg. Twintig minuten later komt hij alweer terug; hij heeft het ontdekt en is blij dat ik zijn spullen heb.
Ik trek om half acht de herbergdeur achter me dicht. Ik wandel vaak eerst een uurtje voordat ik ontbijt, maar heb nu echt trek in koffie. Die drink ik om de hoek. Daar kom ik Sean tegen, een heer uit Wales, type Prince Charles met grijs haar en wandelkleding. Ik kom hem al een dag of tien overal tegen en hij is bijna altijd even 'Brits grappig'. Sean staat erop dat hij mijn koffie betaalt en vertelt over zijn reis naar huis vandaag. Hij liep de Camino voor de vijfde keer, maar denkt dat dit de laatste was. Hij voelt zich te oud.
Ik ga dan echt op stap en ben blij dat de koude wind van gisteren is gaan liggen en dat het zonnetje schijnt; het is zeven graden.
Na een uurtje stop ik voor een broodje en zie het Spaanse nieuws op tv. Elke dag weer over de vrouw die verdwenen is op de Camino. Geen nieuws over haar.
De route is lang en eentonig als je geen oog hebt voor detail. Ik ben in de Meseta beland, de hoogvlakte tussen Burgos en Leon. Kilometerslange wegen langs graanvelden. De luchten zijn mooi, de besneeuwde bergtoppen in de verte zijn onwerkelijk (Cantabrisch gebergte), en het graan om je heen wuift je toe. En langs de kant van de weg veel bloemen. De klaproos is nog steeds mijn favoriet. Ik heb er inmiddels miljoenen gezien en ze vervelen me nlet. Thuis wil ik ze ook in de tuin (Reinier!). Ik passeer een Spaanse vrouw die haar Camino loopt met een ezel. Leuk plaatje. Ik wacht op een berichtje van thuis, dus pak nog een kop cafe con leche op een koud en zonnig terras naast de zoveelste mooie kerk. In de kerk krijg ik een stempel in mijn pelgrimspaspoort. Dat begint behoorlijk vol te raken. Straks in Leon maar een tweede halen.
Dan loop ik weer verder. Markus uit Duitsland zoekt aansluiting. Ik ken hem sinds een dag of twee. Hij loopt met zijn moeder (mijn leeftijd) en jongere broer. Ik spreek een uur lang Duits (dat doe ik nooit) en ik voel hoe het vooruit gaat. Ben wel een beetje jaloers op zijn moeder Frederieke. Het lijkt me geweldig om Félice en Yvo (en Reinier natuurlijk) dit avontuur te laten beleven!
Na 20 km kom ik aan in Carrión de los Condes. Ik kan nog wel verder, maar de volgende pleisterplaats is 18 km verder. Da's een beetje teveel van het goede, dus ik ga op zoek naar een herberg. Die vind ik bij een Santa Mariakerk, waar een non de scepter zwaait en waar verder alleen vrijwilligers werken. Ik betaal €5 voor een nacht in een stapelbed en krijg gelukkig een onderbed toegewezen. Ik was enkele kleren uit in het washok (wasmiddel aanwezig) en hang de was uit aan de lijn in de binnenplaats. Hopelijk droogt die op tijd. Zo niet, dan bieden veiligheidsspelden de oplossing; dan hang ik mijn wasgoed aan mijn rugzak om verder te drogen. Dat heb ik gelukkig nog niet hoeven doen. Geen gezicht natuurlijk.
Dan verken ik het kleine vriendelijke stadje. Dat doe ik eerst door rond te slenteren, vervolgens via diverse terrassen waar ik weer van alles tegenkom. O.m. Braziliaanse Bruno, die beide knieën nu vol getapet heeft. Hij heeft nog steeds veel pijn, Marc uit Canada, Portugese José met vrouw Jenny die ik al vanaf de eerste wandeldag ken. En een Nieuwzeelands echtpaar dat trots is nog steeds bezitter te zijn van ook een Nederlands paspoort. Mijn grote Italiaanse vriend Felice komt aangelopen. Hij heeft nog geen slaapplaats en voelt wel wat voor de nonnen van Santa Maria. (Inmiddels ligt hij schuin tegenover me in een slaapzaal van 20 man.)
Ik ontvang een whatsapp van wandelmaatje Marion; zij heeft vandaag een offdag want haar benen willen niet meer. Ze loopt 18 km voor me uit, dus ik antwoord dat we elkaar dan misschien morgen wel treffen.
Ondertussen moet ik op zoek naar een oplaadpunt want mijn oude iPhone is alweer bijna leeg. In de herberg is het altijd vechten om een stopcontact. En ik ga even plat.
Later op de dag heb ik weer een Sound of Music ervaring: ik bezoek de kerk waar vier nonnen een plechtigheid met gebeden en gezang verzorgen.
Daarna iets eten. Dat doe ik 's avonds meestal in een lokaal eenvoudig eethuisje; bijna overal vind je een pelgrimsdiner, 3 gangen simpel en lekker eten voor 10 à 12 euro, inclusief wijn en water. Vaak vormt zich vanzelf een groepje, van vier tot tien man. Allemaal pelgrims, gezellige mensen dus. Haha. Vanavond met drie Italianen.
Rond negen uur ga je weer naar je herberg. Er is toch altijd nog wat te doen en klaar te leggen, voordat tegen tienen de lichten ut gaan. Dan is het echt donker en vaak ligt iedereen al te slapen. Ik ben bijna altijd de laatste. Gek is dat toch.
Belangrijk is dat mijn onvolprezen oropax-watten klaarliggen, die me beschermen tegen snurkconcerten die ik eerder beschreef.
Zo zie je maar, het leven van een pelgrim is niet altijd zwaar. Morgen wacht me een route van ca. 27 km en dan ben ik al halverwege! Dan heb ik nog maar 392 km te gaan naar Santiago de Compostela, mijn hoofdbestemming.
Dit was het weer even.
Dikke kus van Margot
Dag 14: Burgos - Hornillos del Camino 21 km
Dag 15: Hornillos dC - Castrojeriz 20 km
Dag 16: Castrojeriz - Frómista 25 km
Dag 17: Frómista - Carrión de los Condes
-
20 Mei 2015 - 21:33
Lisa:
Super, lieve tante. Ik ben super trots op je! Ben benieuwd naar de foto's wanneer je weer terug bent! Dikke kus, Lisa. -
20 Mei 2015 - 21:39
Iris:
Lieve Margot, fijn weer wat van je te lezen. Ik kijk er steeds naar uit. Ik bewonder je enorm, wat een doorzetter ben je. Het lopen daar kan ik nog inkomen, maar die slaapzalen! Oef... Wat gaat het snel, dat je nu al bijna op de helft bent. Het voelt vast of je al eeuwen weg bent. Hou vol, gebiet en blijf schrijven! Big hug, iris -
20 Mei 2015 - 22:27
Judith:
Lieve Margot, je beschrijft jouw dag zo goed dat ik me het helemaal kan voorstellen hoe het is. Enig! Ik ben altijd blij met een verhaaltje van je, want die kan ik dan weer voorlezen aan mijn schoonmoeder. Zij geniet daar zo erg van. Ik heb het gevoel dat je voorbereiding helemaal goed is geweest, want ik hoor haast geen tegenslagen. Fijn!! Blijf het volhouden op deze manier, want zo had je het voor ogen.. Dikke x van Judith -
20 Mei 2015 - 22:32
Nanneke:
Hi Margot, geweldig om je reis zo mee te mogen maken, ik geniet van al je verhalen en avonturen en ben benieuwd wat je nog allemaal mee gaat maken. Blijf genieten en hou vol,
Lieve groet, Nanneke -
20 Mei 2015 - 22:33
Félice :
Lieve mam,
Zoals ik al aan de telefoon zei, je schrijft heerlijk en het is alsof ik alles zelf beleef. Elke keer word ik weer vrolijk als ik zie dat je weer wat hebt geschreven. Wie weet gaan Yvo en ik dit avontuur ook ooit beleven..
Ik ben heel erg trots op je en hou van je mam!! Geniet en ik denk aan je. Xxx -
20 Mei 2015 - 22:48
Bouwe:
Lieve Marggot,
Wij genieten elke keer van je verhaal. Ik vind het fantastisch datje dieze tocht doet.
Wij vieren, lui, een vakantie in Frankrijk. Da's wel wat makkelijker.
Groet,
Bouwe en Ghislaine -
20 Mei 2015 - 22:50
Frank:
Hi Margot,
Het blijft heerlijk om deze reis zo stap voor stap met jou mee te beleven. Mooie avonturen, aanstekelijke verhalen. Veel succes met jouw volgende etappes.
Groeten, Frank -
20 Mei 2015 - 23:02
Anja:
He Margot, wat ben je een goede schrijfster! Leuk al die malloten onderweg naar Santiago. Wat een bijzondere ervaring.
Zondag gaan we je inhalen! Dan vliegen we naar Portugal voor onze fietsvakantie. We gaan uit het raampje zwaaien naar je. Hou je haaks. Liefs Anja -
20 Mei 2015 - 23:20
Beppie:
Hoi Margot,
Heerlijk om je verhalen te lezen. Je ervaringen neem ik mee voor als ik de tocht zelf weer ga vervolgen. Dus blijf ze delen! Maar dat doe je vast. Buen Camino! -
21 Mei 2015 - 00:00
Joke:
Lieve Margot, ik geniet erg van je verhalen. Ik vind het geweldig dat je dit doet. Ik kijk alweer uit naar je volgende verslag. Liefs, Joke. -
21 Mei 2015 - 02:00
Leon:
lieve margot, dank voor je prachtige dagboek van je indrukwekkende tocht. Wij ( zitten !) nu aan zee op het mooie eiland Bangka voor de kust van Sumatra. Even heel iets anders dan de drukte van Jakarta. Genieten van zon, zee en frisse zeewind. Wens je veel sterkte de komende kilometers, geniet. Veel liefs en bewondering ook van Kust en tot in juli in Amsterdam xxx -
21 Mei 2015 - 07:13
Diny Volkers:
Hi Margot wat een geweldig reisverslag heb je weer geschreven.
Heel leuk om je zo te volgen.Wens je een mooie tweede helft..☀️ -
21 Mei 2015 - 09:18
Yvon En Peter:
Al weer zo'n leuk verslag ! Het schrijven zit jou in het bloed. 't Is informatief, grappig en leest makkelijk weg. Met je gezin en familie zal er op regelmatige basis telefonisch contact zijn maar wij moeten het doen met de updates van dit dagboek. Het is steeds weer fijn om iets van je te horen en dat we weten hoe het met je gaat. Wat een avontuur is het toch, geweldig. Ik doe het je niet na. Jammer dat het niet lukt om foto's te plaatsen want ook daar zijn we best benieuwd naar. Maar wie weet komt dat nog een keer als je weer thuis bent, met Picasa o.i.d.
Nou lieverd, veel plezier maar weer en tot het volgende verslag.
Liefs en een kus van ons.
-
21 Mei 2015 - 10:30
Brigit:
Lieve Margot, mijn hart springt op als er weer een nieuw bericht van je is binnen gekomen, heerlijk om te lezen en een idee te krijgen van jou op de camino. Want wat schrijf je beeldend! Prima dat er geen foto's bij zijn, eigenlijk wel zo leuk om die later te zien. Misschien is er dan ook een met crocks en bungelend wasgoed aan veiligheidsspelden bij ;-)
Ik sluit me aan in de rij van jouw bewonderaars. Als het op momenten lastig is, zie ons dan maar in gedachten voor je, langs de kant van de weg, tussen die rode klaprozen, allemaal zwaaiend met gladiolen!! Misschien ook een leuk beeld voor in de slaapzaal, als het heel erg snurkt en kraakt en ritselt.. Fijne wandelingen onder een gezellig zonnetje, afwisselend landschap, mooie mijmeringen, leuke pleisterplaatsen en veel inspirerende ontmoetingen wens ik je toe. Kus! -
21 Mei 2015 - 11:55
Hetty:
Ik werd er weer blij van door het boeiende en prachtige verslag,wat heerlijk toch dat wij dit grote avontuur op deze manier met je mogen beleven!
En Margot wat ga je snel dat je alweer na vandaag halverwege bent,TOPPERTJE!!!!
Heb je er al over na gedacht om op een goed moment er een prachtig boek over te gaan schrijven?
Nog heel veel wandel plezier de komende tijd met boeiende en spannende momenten.
Veel liefs en dikke kus,
Hetty -
21 Mei 2015 - 15:00
Anneke En Bernard:
Lieve Margot,
Bernard zei net weer: wat schrijft Margot toch goed en beeldend!
En daar ben ik het helemaal mee eens.
We genieten van je verslagen! Ook hier bloeien de klaprozen waar ik dol op ben.
Alleen missen wij de natuur waar jij nu door loopt en alle ervaringen die jij opdoet.
Ik wil wel alle foto's zien op onze familiedag hoor!
Na al die kilometers zul je wel veel kilo's missen, zoveel energie gebruik je voor deze tocht!
Lieverd, blijf zo doorgaan! Je doet het zoooo goed!
Schrijf je al deze blogs vanaf je telefoon?
Geniet van alles en iedereen.
Dikke kus van ons!
Anneke en Bernard.
-
21 Mei 2015 - 15:14
Marc Bense:
Fijn weer te lezen Margot. En je bent al ongeveer op de helft!
Veel plezier tussen soms enige ontberingen door.
Vanavond gaan Els en ik borrelen bij Reinier en Félice.
Wij wachten jouw volgende verslag weer met interesse af.
Kus, Marc -
21 Mei 2015 - 21:21
Francis:
Wat leuk om zo mee te lezen Margot!
Succes met de tweede helft☀️ -
21 Mei 2015 - 23:12
Trudy:
Ha Margot, ik geniet telkens heel erg met je mee door al die mooie verhalen over de Camino.
Heel veel wandelplezier verder. X Trudy -
22 Mei 2015 - 12:52
Reinier:
Love you dear. Ik ben apetrots op je. xxxReinier -
22 Mei 2015 - 15:25
Peter Mulder:
lieve, dappere pelgrima,
tussen jouw regels kun je veel meer lezen, dan je schrijft...
Je momenten van trots, twijfel en overwinning
je momenten waarin je van alles kunt horen, ruiken en voelen
En vooral je momenten van bezinning en verrijking.
wij liggen nog tot eind juni met de boot in Amsterdam, hopelijk ruimte voor een ontmoeting.
lieve groet en courage my dear ladyfriend.
peter -
22 Mei 2015 - 15:26
Peter Mulder:
lieve, dappere pelgrima,
tussen jouw regels kun je veel meer lezen, dan je schrijft...
Je momenten van trots, twijfel en overwinning
je momenten waarin je van alles kunt horen, ruiken en voelen
En vooral je momenten van bezinning en verrijking.
wij liggen nog tot eind juni met de boot in Amsterdam, hopelijk ruimte voor een ontmoeting.
lieve groet en courage my dear ladyfriend.
peter -
22 Mei 2015 - 15:33
Peter Mulder:
lady pelgrima,
tussen de woorden van al je belevenissen, kun je meer lezen...
de momenten van overwinning en mogelijke onzekerheid
de momenten van nieuwe levenservaringen en vreemde ontmoetingen
de momenten van rust en berusting
tussen jouw woorden mogen wij van alles...
mee eten, meeruiken, meeslapen, mee snurken
Hoe rijk, verrijkt kom je terug.
Je lach zal nog intenser zijn
Je inzicht nog dieper.
Een lieve groet aan een dapper vrouwmens!
peter -
22 Mei 2015 - 22:23
Herman En Tineke Van Sambeek:
Margot ik denk een foutje . sorry . ik wou dat ik zo schrijven kon... Genieten. Ik schrik erg vande zwaarte. Gr. Tineke -
23 Mei 2015 - 20:43
Sylvia:
Lieve Margot,
Wij zijn nu voor de 5e dag in Dublin en lopen van 's ochtends tot 's avonds in de stad, maar ook in de natuur van de kustplaatsen. Soms kunnen we niet meer, maar we zullen jouw daggemiddelde wel niet halen. Veel liefs en succes nog. Kusje van jezusje. -
24 Mei 2015 - 11:16
Door Levi-Boutelje:
Hallo Margot:
Wat heb je toch een gezellige en plastische 'pen'. Reuze bedankt voor je boeiende verhalen. Gisterenavond kwamen Alfred, Inge en de drieling bij mij eten. Ik heb uitgebreid verteld over jouw belevenissen en zij waren zeer onder de indruk....zoals iedereen. Heel veel succes met de tweede helft en kom gezond weer thuis. Lieve groeten, Door
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
