Wuivend graan
Blijf op de hoogte en volg Margot
25 Mei 2015 | Mexico, León de los Aldamas
Lieve mensen,
Dank weer voor de grappige, lieve, lovende en gezellige reacties. Ik geniet er echt van, ook al reageer ik er niet persoonlijk op. Hopelijk heb je daar begrip voor.
De tweede fase is ingezet. Tot het moment dat we Burgos hadden bereikt was alles van de camino nieuw, er was opwinding alom, nieuwe contacten, wennen aan het wandelende leven met alle ontberingen die daarbij horen, de prachtige natuur, de herbergen en de fysieke inspanningen en de gevolgen daarvan.
Sinds ik Burgos heb verlaten (vorige week zondag) is het anders. Het nieuwe is eraf. Je kent de rituelen en je hebt handigheid verkregen bij het installeren in en vertrek uit de herberg, het pakken van je rugzak en de verzorging van voeten en benen.
Nu is het hoofd aan de beurt. Het is net alsof het allemaal zo bedacht is. Je kent inmiddels veel mensen en van een flinke groep daarvan ken je het levensverhaal. Veel misgelopen relaties en scheidingen, verloren partners, etc. Ik vraag me wat dat betreft bijna af wat ik hier doe.. (sprak de gelukkige vrouw).
Het is algemeen bekend dat de Meseta-fase van de Camino de pelgrim dieper laat graven in zijn gevoelens en emoties. Dat is goed en ook het juiste moment ervoor. De hoogvlakte Meseta (ca. 800 meter boven zeeniveau) strekt van Burgos tot Leon. En hier variëren de dagetappes voor de wandelende pelgrim van 18 tot 30 km, zonder bochten of schaduw. Tweehonderd kilometer lang paden en wegen langs wuivend graan. En toch verveelt het niet, mits je oog hebt voor detail. De eerste dagen waaide er een lekker windje (hoera, in de rug!). Het graan leek dan op woelige baren bij wind op zee. Andere dagen hoorde je alleen maar een lichte ruis door het gewas gaan en het geluid van vogels en veel kikkers. Vooral in de vroege ochtend is de Meseta geweldig. De stilte en de vogels; je schaduw is heel lang en er lijkt nog een glinsterend ijslaagje te liggen op de vetplanten langs de weg. Als ik 's morgens tegen zevenen vertrek (niet iedere ochtend hoor!), is het vaak nog drie graden. Zaterdag liep ik langs een weg en na drie uur was ik door drie auto's gepasseerd. Geweldig, die rust. Je passeert piepkleine dorpen waar soms geen levende ziel te bekennen is. Eergisteren sliep ik in een herberg in een dorp met één café/bar. Gedwongen winkelnering, want de herberg zelf had qua eten of drinken niets te bieden, zelfs geen wifi. En de enige winkel was alleen geopend van tien tot twaalf in de ochtend. Laat die ene bar nou ook geen wifi hebben. Dat wordt echt problematisch voor pelgrim Margot (en anderen..). Wat blijkt, de enige plek waar wifi is, is in één van de twee speeltuinen. En ja hoor, daar heb ik, wiebelend op een schommel, jullie leuke reacties gelezen op mijn vorige verhaaltje. En dat terwijl ik in die hele dag geen kind heb gezien!
Maar ja, ik dwaal af. Ik had het dus over de lange eindeloze paden waardoor je hoofd aan het werk gaat. Je lichaam weet inmiddels wat het moet doen en heeft de pijntjes geïntegreerd.
Nu krijgen meer persoonlijke zaken en gedachten de ruimte. Ikzelf heb weer meer behoefte aan alleen zijn en dat merk ik ook bij anderen. 's Middags en 's avonds samen zijn is fijn, helemaal als je dan de dag alleen hebt gelopen. Natuurlijk heb ik veel veel contact met Reinier en de kinderen, maar er is natuurlijk toch meer afstand. En dat is goed; in mijn geval doet het me eens temeer beseffen hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen met mijn gezin, familie en vrienden. Werkelijk, ik voel me zo rijk. Dat besef wordt onderstreept door alle verdriet van anderen dat je om je heen voelt. Misschien hoor ik wel zoveel van anderen, omdat ik ervoor open sta en ruimte heb om het aan te horen en die gevoelens met hun te bespreken, omdat ik er zelf niet mee belast ben.
Soms vloeien er ook bij mij tranen. De ene keer tranen van geluk, de andere keer door herinneringen. Zo liep ik gisteren in de ochtendzon (een mooie Pinksterdag in mei) te luisteren naar opnames van good old JuneOFive; dat blijft me raken. En ineens zat ik middenin een opname van een van de befaamde Bense-kerstborrels (2012); het is de laatste opname die ik heb van een speech van mama. Ontroerend om te horen. Wat deed ze dat nog goed en humoristisch op haar 91e. En ook wat er gezegd werd raakte me zeer, omdat het een eerbetoon was aan onze hechte familieband die we allemaal koesteren.
Enfin, daar liep ik dus weer met een volledig betraand gezicht; hoogste tijd voor een lekkere café con leche.
Deze tocht geeft me dus de tijd en ruimte om dit soort momenten te laten langskomen. Dat is het mooie ervan en daarom ben ik zo ontzettend blij dat ik dit plan (dat ik al twaalf jaar ergens in mijn hoofd had) ook echt heb opgepakt en uitgevoerd.
Gisteren ben ik in Leon aangekomen, een leuke stad. Als eerste heb ik (met mijn rugzak nog op mijn rug) de kathedraal bezocht. Daar was een mis bezig met een bisschop; het was immers Pinksteren en twaalf mensen werden gevormd. Daardoor had ik niet de gelegenheid een kaarsje op te steken voor de mensen aan wie ik dat beloofd had. Dat zal ik vandaag doen. Mijn gedachten zijn deze week vooral bij jullie, lieve Henriette, Sylvia en Mw vS.
Ik blijf hier een extra nachtje, net als veel anderen. Ik heb voor vandaag zelfs een hotelletje geboekt. Heerlijk! Een eigen schoon en opgemaakt bed, een eigen badkamer mét handdoeken (!), vannacht en morgenochtend geen snurk- en vertrekgeluiden van anderen. Weer eens een ongekende luxe. Ik had dit nog niet eerder gedaan en het is een weldaad voor me.
Afgelopen week heb ik trouwens het middelpunt gepasseerd. Heb al ongeveer 473 km afgelegd. Naar Santiago is het nog 323 km en dan nog 90 km naar Finisterre. Het schiet al op!
Ik noem dit verslag Wuivend graan. Ik heb het immers deze week zoveel gezien en het is tevens de titel van een van mijn favoriete toneelstukken die ik de laatste jaren gezien heb, met i.m. Kees Hulst.
Dag 18: Carrión dlC - Terradillos de los Tenplarios - 27 km
Dag 19: Terradillos dlT - Calzada del Coto - 18 km
Dag 20: Calzada dC - Mansilla de las Mulas - 32 km!
Dag 21 Mamsilla dlM - Leon - 19 km
Tot de volgende keer!
Lieve groet, Margot
Dank weer voor de grappige, lieve, lovende en gezellige reacties. Ik geniet er echt van, ook al reageer ik er niet persoonlijk op. Hopelijk heb je daar begrip voor.
De tweede fase is ingezet. Tot het moment dat we Burgos hadden bereikt was alles van de camino nieuw, er was opwinding alom, nieuwe contacten, wennen aan het wandelende leven met alle ontberingen die daarbij horen, de prachtige natuur, de herbergen en de fysieke inspanningen en de gevolgen daarvan.
Sinds ik Burgos heb verlaten (vorige week zondag) is het anders. Het nieuwe is eraf. Je kent de rituelen en je hebt handigheid verkregen bij het installeren in en vertrek uit de herberg, het pakken van je rugzak en de verzorging van voeten en benen.
Nu is het hoofd aan de beurt. Het is net alsof het allemaal zo bedacht is. Je kent inmiddels veel mensen en van een flinke groep daarvan ken je het levensverhaal. Veel misgelopen relaties en scheidingen, verloren partners, etc. Ik vraag me wat dat betreft bijna af wat ik hier doe.. (sprak de gelukkige vrouw).
Het is algemeen bekend dat de Meseta-fase van de Camino de pelgrim dieper laat graven in zijn gevoelens en emoties. Dat is goed en ook het juiste moment ervoor. De hoogvlakte Meseta (ca. 800 meter boven zeeniveau) strekt van Burgos tot Leon. En hier variëren de dagetappes voor de wandelende pelgrim van 18 tot 30 km, zonder bochten of schaduw. Tweehonderd kilometer lang paden en wegen langs wuivend graan. En toch verveelt het niet, mits je oog hebt voor detail. De eerste dagen waaide er een lekker windje (hoera, in de rug!). Het graan leek dan op woelige baren bij wind op zee. Andere dagen hoorde je alleen maar een lichte ruis door het gewas gaan en het geluid van vogels en veel kikkers. Vooral in de vroege ochtend is de Meseta geweldig. De stilte en de vogels; je schaduw is heel lang en er lijkt nog een glinsterend ijslaagje te liggen op de vetplanten langs de weg. Als ik 's morgens tegen zevenen vertrek (niet iedere ochtend hoor!), is het vaak nog drie graden. Zaterdag liep ik langs een weg en na drie uur was ik door drie auto's gepasseerd. Geweldig, die rust. Je passeert piepkleine dorpen waar soms geen levende ziel te bekennen is. Eergisteren sliep ik in een herberg in een dorp met één café/bar. Gedwongen winkelnering, want de herberg zelf had qua eten of drinken niets te bieden, zelfs geen wifi. En de enige winkel was alleen geopend van tien tot twaalf in de ochtend. Laat die ene bar nou ook geen wifi hebben. Dat wordt echt problematisch voor pelgrim Margot (en anderen..). Wat blijkt, de enige plek waar wifi is, is in één van de twee speeltuinen. En ja hoor, daar heb ik, wiebelend op een schommel, jullie leuke reacties gelezen op mijn vorige verhaaltje. En dat terwijl ik in die hele dag geen kind heb gezien!
Maar ja, ik dwaal af. Ik had het dus over de lange eindeloze paden waardoor je hoofd aan het werk gaat. Je lichaam weet inmiddels wat het moet doen en heeft de pijntjes geïntegreerd.
Nu krijgen meer persoonlijke zaken en gedachten de ruimte. Ikzelf heb weer meer behoefte aan alleen zijn en dat merk ik ook bij anderen. 's Middags en 's avonds samen zijn is fijn, helemaal als je dan de dag alleen hebt gelopen. Natuurlijk heb ik veel veel contact met Reinier en de kinderen, maar er is natuurlijk toch meer afstand. En dat is goed; in mijn geval doet het me eens temeer beseffen hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen met mijn gezin, familie en vrienden. Werkelijk, ik voel me zo rijk. Dat besef wordt onderstreept door alle verdriet van anderen dat je om je heen voelt. Misschien hoor ik wel zoveel van anderen, omdat ik ervoor open sta en ruimte heb om het aan te horen en die gevoelens met hun te bespreken, omdat ik er zelf niet mee belast ben.
Soms vloeien er ook bij mij tranen. De ene keer tranen van geluk, de andere keer door herinneringen. Zo liep ik gisteren in de ochtendzon (een mooie Pinksterdag in mei) te luisteren naar opnames van good old JuneOFive; dat blijft me raken. En ineens zat ik middenin een opname van een van de befaamde Bense-kerstborrels (2012); het is de laatste opname die ik heb van een speech van mama. Ontroerend om te horen. Wat deed ze dat nog goed en humoristisch op haar 91e. En ook wat er gezegd werd raakte me zeer, omdat het een eerbetoon was aan onze hechte familieband die we allemaal koesteren.
Enfin, daar liep ik dus weer met een volledig betraand gezicht; hoogste tijd voor een lekkere café con leche.
Deze tocht geeft me dus de tijd en ruimte om dit soort momenten te laten langskomen. Dat is het mooie ervan en daarom ben ik zo ontzettend blij dat ik dit plan (dat ik al twaalf jaar ergens in mijn hoofd had) ook echt heb opgepakt en uitgevoerd.
Gisteren ben ik in Leon aangekomen, een leuke stad. Als eerste heb ik (met mijn rugzak nog op mijn rug) de kathedraal bezocht. Daar was een mis bezig met een bisschop; het was immers Pinksteren en twaalf mensen werden gevormd. Daardoor had ik niet de gelegenheid een kaarsje op te steken voor de mensen aan wie ik dat beloofd had. Dat zal ik vandaag doen. Mijn gedachten zijn deze week vooral bij jullie, lieve Henriette, Sylvia en Mw vS.
Ik blijf hier een extra nachtje, net als veel anderen. Ik heb voor vandaag zelfs een hotelletje geboekt. Heerlijk! Een eigen schoon en opgemaakt bed, een eigen badkamer mét handdoeken (!), vannacht en morgenochtend geen snurk- en vertrekgeluiden van anderen. Weer eens een ongekende luxe. Ik had dit nog niet eerder gedaan en het is een weldaad voor me.
Afgelopen week heb ik trouwens het middelpunt gepasseerd. Heb al ongeveer 473 km afgelegd. Naar Santiago is het nog 323 km en dan nog 90 km naar Finisterre. Het schiet al op!
Ik noem dit verslag Wuivend graan. Ik heb het immers deze week zoveel gezien en het is tevens de titel van een van mijn favoriete toneelstukken die ik de laatste jaren gezien heb, met i.m. Kees Hulst.
Dag 18: Carrión dlC - Terradillos de los Tenplarios - 27 km
Dag 19: Terradillos dlT - Calzada del Coto - 18 km
Dag 20: Calzada dC - Mansilla de las Mulas - 32 km!
Dag 21 Mamsilla dlM - Leon - 19 km
Tot de volgende keer!
Lieve groet, Margot
-
25 Mei 2015 - 11:17
Marc Bense:
Lieve Margot,
Leuk weer jouw verslag.
Gisterenavond (zondag 24 mei) zagen Els en ik bij toeval een uitzending van Kruispunt op TV. Een programma waar wij anders eerlijk gezegd nooit naar zouden kijken.
Het ging over de Camino en het was juist nú voor ons interessant om te zien, de beelden, de interviews.
Wellicht iets om terug te kijken door jou later of om op te nemen door iemand die dat kan tbv jou.
Succes gewenst en kus van Marc
-
25 Mei 2015 - 11:19
Leon:
Wat een persoonlijk en mooi dagboek Margot.Prachtig je gevoelens tijdens deze tocht onder woorden gebracht. Bewonder je zeer. Hou vol en geniet! -
25 Mei 2015 - 11:26
Judith:
Lieve Margot, heerlijk dat je de rust vindt om van alles overgegeven te laten komen. WN te beseffenwat je hebt... Dat kaarsje voor mijn schoonmoeder waardeert ze heel erg. Ik heb het haar al verteld dat je dat in de mooiste kathedraal zou doen die je tegen zou komen. Fijne reis en geniet van je hotel. Liefs, Judith -
25 Mei 2015 - 11:30
Judith:
ik bedoel natuurlijk: om alles over je heen te laten komen...En te beseffen wat je hebt...Dat programma kruispunt op NPO2 heb ik gisteren al aan Reinier doorgegeven. Volgens mij was dat in de herberg met de zingende nonnen waar jij ook geweest bent. heel erg leuk!Liefs, Judith -
25 Mei 2015 - 11:52
Diny:
Bedankt Margot voor je mooie verslag jij kunt echt boeiend je belevenissen beschrijven ...misschien kun je er een boek van naken als je terug bent
Echt geweldig,ik kijk al weer uit naar je volgende blog
Liefs en groetjes van Diny -
25 Mei 2015 - 11:53
Saskia (buurvrouw Van Sparrendaal):
Wat heb jij een talent zeg..iedereen schrijft het ook maar het klopt helemaal. Prachtige omschrijving..en ik ken Spanje goed! Het lijkt me echt fantastisch om wat jij nu doet een keer in je leven mee te maken! Het moet je ook in positieve wijze veranderen...wist niet dat je ook nog naar Finisterre wilt..wat een sterke wil moet je hebben om iedere dag zoveel km af te leggen..petje af voor alle caminantes!
León is een prachtige stad en hopelijk heb je daarvan genoten! Zet 'm op! De natuur wordt nog mooier! Un saludo con mucho cariño, saskia -
25 Mei 2015 - 12:17
Marion:
Lieve Margot, wat een aandoenlijk mooi verslag!! En dat op de vroege ochtend. Ik zie het helemaal voor mij. Met tranen in je ogen loop je denkend aan al die mooie herinneringen, waaronder je bijzondere moeder. Wat zou ze van je verhalen genoten hebben. Hoewel ik stiekem denk dat ze met je meeloopt... En meegeniet van alle levensverhalen van anderen.! Je bent een echt een kind van je moeder -
25 Mei 2015 - 13:00
Ghislaine Bakker:
Lieve Margot, wat geef jij een mooi en beeldend verslag
van jou reis, alsof je er bij bent maar dan zonder pijn
in je lijf. Gaan zou kijken naar "camino de Santiago" op
uitzending gemist, bedankt voor de tip Marc.
Lfs Ghislaine -
25 Mei 2015 - 13:00
Ghislaine Bakker:
Lieve Margot, wat geef jij een mooi en beeldend verslag
van jou reis, alsof je er bij bent maar dan zonder pijn
in je lijf. Gaan zou kijken naar "camino de Santiago" op
uitzending gemist, bedankt voor de tip Marc.
Lfs Ghislaine -
25 Mei 2015 - 13:05
Hetty:
Lieve Margot,
De tranen biggelen over mijn wangen wat een intens gevoel dat je ons laat mee beleven.
Ik hoop dat je nog weet wat ik tegen je heb gezegd na het heen gaan van je moeder,hoe ik jou zie!
Dank voor al het mooie en bijzondere.
Liefs,Hetty -
25 Mei 2015 - 13:07
Peter:
Lieve Margot, bewonderingswaardig, heb best wat wandelingen gemaakt maar de Meseta was destijds al vanuit de auto met mijn ouders al een zware tocht. We hebben ook geen fysieke pijn van de tocht gehad, jaja, op de laatste plek na, maar dat was van alle drank. Geniet van de kathedraal van Leon, beroemd om het vele glas en de ijldunne wanden. En geniet van de volgende fase, hoop dat je Koning wordt van je groep (de eerste die de torens van Santiago ziet) liefs
Peter -
25 Mei 2015 - 14:01
Tineke Stofkoper:
Lieve Margot,
Er zal vast al door iemand een boek geschreven zijn over deze pelgrimstocht, maar jouw verslagen lezende geeft toch aanleiding tot nog een boek. Je schrijft prachtig, Iedere keer opnieuw heb ik het idee dat ik deel uitmaak van de tocht en ik jou beter leer kennen. Wat lijkt het me bijzonder om "de tijd" te hebben om zo dicht bij jezelf te komen. Ik ken het gevoel van al jaren een droom hebben en die uiteindelijk uit te voeren. Heerlijk is dat, zelfs met alle ups en downs. Ik kijk al uit naar je volgende verslag. En... naar een eventueel boek. Ik zou het kopen!!
xxx
Tineke -
25 Mei 2015 - 16:49
Miranda:
Lieve Margot,
Wat heerlijk dat je de ruimte hebt om de (trieste) verhalen van anderen aan te horen. Het klinkt als de Margot die ik ken, altijd een luisterend oor en gevoelig voor de emoties in anderen. Mooi ook dat je ruimte hebt voor je eigen herinneringen en gedachten. Fijn dat je ook die de ruimte kunt geven.
En wat ben je al ver...!
Liefs, Miranda -
25 Mei 2015 - 16:51
Dies Matser:
Iieve Margot,
Bedankt weer voor je mooie verslag Wuivend graan!
Geniet erg van je mooie verslagen,Ben trots op je!
Heerlijk dat je ons zo op de hoogte houdt.
Denk vaak terug aan de reis die ik jaren geleden met Ans daarheen maakte.
maar per o shame per bus!!!
Denk aan je,veel liefs , Dies -
25 Mei 2015 - 17:58
Danny Wagemaker:
Hoi Margot,
Ben zelf afgelopen week wezen fietsen op Mallorca en heb niet de gelegenheid gehad je stukjes (nou ja, stukjes, complete reisverslagen!) te lezen. Heb ze net allemaal met plezier en bewondering gelezen!!
Dat bergop fietsen is behoorlijk pittig maar valt in het niet bij de inspanningen die jij moet doen.
Wens je veel sterkte en inzicht de 2e helft van je tocht.
Groet, Danny -
25 Mei 2015 - 18:04
Frank :
Lieve Margot,
Wat een mooi inkijkje geef je weer in jouw mooie tocht. wens je veel succes met jouw volgende etappes die je steeds een stapje dichterbij jouw einddoel brengen.
Liefs, Frank -
25 Mei 2015 - 18:16
Jeanne:
Hai Margot,
Dank weer voor je verslag. Heel inspirerend. En ja, het leven is een lach en een traan vol van herinneringen die zich vastzetten in ons geheugen. Mooie, minder mooie en slechte herinneringen. En van alles leren we weer iets. Het leven is een intrigerend pad met ups en downs.
Mooi dat je over de helft bent; op naar de finish!
Geniet,
xx
Jeanne
-
25 Mei 2015 - 18:38
Anja:
Ha Margot; we hebben je ingehaald! Zijn nu in Porto en beginnen morgen aan de fietstocht. Lekker met wat Port in de benen......Heerlijk hoe je zo door de natuur scharrelt. Lopend zie je het meest intens vind ik.
Ja,al die wandelaars met hun ziel bij zich. Altijd goed om je innerlijke rijkdom te beseffen. Denk dat we dat veel vaker moeten doen. Nou; lekker mijmereren en lopen: succes!
-
25 Mei 2015 - 19:02
Marjolijn:
Jeee, je bent alweer over de helft wat gaat dat snel Margot!
Leuk om te lezen en je foto op fb was prachtig! Geniet van alles wat je beleeft, liefs Marjolijn -
25 Mei 2015 - 20:15
Yvonne:
Lieve Margot,
Heerlijk dat je je zo goed voelt en intens kan genieten van al je ervaringen.
Het blijft bijzonder zoals jij kunt omschrijven wat je voelt en meemaakt.
XXX -
25 Mei 2015 - 20:21
Anneke En Bernard:
Lieve Margot,
Dat je nu echt tot jezelf komt en beseft wie en wat je lief is in dit leven, dat is waar je al op hoopte voor je deze reis begon.
Zo fijn voor je!
Heb je vandaag genoten van de stad? En dan zo direct lekker slapen in een hotel met alle comfort....
Geniet er maar van en dan morgen verder wandelen. Wat ben je al ver gekomen!!
Bernard en ik hebben de tv-uitzending van Kruispunt terug gezien.
Het geeft ons nu het visuele plaatje wat bij de Camino hoort.
Tot je volgende blog en een dikke kus van ons,
Anneke
-
25 Mei 2015 - 21:52
Tonnie:
Hallo lieve Margo,veel gezegd in alle reacties,maar zo waar .alsof ik hem zelf loop(nou ja) geniet enorm van je verslagen . Wel met een soort gevoel van weemoed,gemiste kans?? Maar in gedachten loop ik mee.heelveel lieve groeten Tonnie -
25 Mei 2015 - 23:07
Joke :
Jeetje Margot, alweer op de helft, time flies when you're having fun, niet?
Ik ken het gebied waar jij nu loopt, alleen deed ik dit met de auto pffffff
De eenvoud van de kleine dorpjes waar de tijd heeft stil gestaan , zo het lijkt, dat brengt je op zich al tot inkeer ....
En dan de verhalen van anderen,(wat kunnen sommige toch een hoop meemaken ) de Margot zoals ik die ken is een en al luisterend oor met altijd goed advies waar nodig!
Ook mooi dat je hierdoor ook maar weer beseft hoe goed je het zelf hebt en gedragen wordt door liefde van familie en goede vrienden !
Geniet van het momentje ,,luxe" in je hotelletje en laad je maar weer lekker op voor de volgende kilometers
xxJoke -
26 Mei 2015 - 00:12
Sylvia:
Lieve Margot,
Inderdaad een heel mooie weergave van je belevenissen en je gevoelens. Wat zal dat hotelbed zacht en je kamer rustig zijn geweest na al die onrustge herbergovernachtingen. Zo zie je maar weer, je geniet er pas weer echt van als je het een tijd gemist hebt.
Kusje van jezusje. -
26 Mei 2015 - 09:29
Ellen:
Lieve vriendin, eindelijk even het hoofd vrij en leeg om al deze mooie gevoelens toe te kunnen laten. Heel fijn. Wat een fijne inzichten! En wat een fijne steun zul je zijn voor de mensen om je heen. Luisteren kun jij als geen ander. XXX -
26 Mei 2015 - 09:29
Carel:
Lieve Margot (of, meer traditioneel: hallau Margau!), zoveeel als jij te melden heb heb ik natuurlijk niet op dit moment. Wat ik wel graag zeg is dat ik met heel veel plezier je verslagen lees. Qua inhoud, maar ook qua vertelstijl zijn ze zo goed dat ik het gevoel heb me er helemaal in te kunnen verplaatsen. Ook voel ik een zekere (gezonde) jaloezie, hoewel ik besef dat het vaak best zwaar zal zijn allemaal.
Marian en ik vertrekken 28 mei 's ochtends heel erg vroeg voor 8 dagen Rhodos. Da's heel andere koek! Mochten wij dan meer dan anders uit de lucht zijn komt dat door de in onze ervaring op vakantie zo vaak haperende wifi/internettoestanden.
Zoals je tegenwoordig bij werkelijk iedere supermarktkassa, na het afrekenen, hoort, wilde ik je net schrijven: "Fijne dag verder!" Maar nee, doe ik niet, want die platvloersigheid past jouw camino niet! Maar stiekem wens ik je toch nog heel fijne caminodagen!
x Carel -
26 Mei 2015 - 09:38
Ina:
Lieve Margot,
Wat doe je het goed en wat ben je al een eind op weg.
Fijn om je belevenissen te mogen delen.
Geniet van de luxe van een eigen kamer, bed en badkamer. Dat verdien je!
Bueno camino, liefs Ina
-
26 Mei 2015 - 14:37
Wilma Kok:
Lieve, lieve vriendin,
Wat fijn om te horen dat je geniet. Ik ben ontzettend trots op je dat je dit doet en goed blijft volhouden. Afgelopen weekend heb ik gegolfd en daarbij twee blaren opgelopen. Ik heb toen erg veel aan jou moeten denken, want ondanks dat het slechts kleine blaren waren, ondervond ik er aardig wat hinder van. En de hoeveelheid km's op de golfbaan zijn niet te vergelijken met die jij moet lopen, alhoewel ik door mijn "techniek" de golfbaan wel vaak zigzaggend doe -:). Blijf genieten en ik wens je nog vele mooie inzichten. Liefs, Wilma -
26 Mei 2015 - 20:38
Wim:
Hoi Margootje,
Alweer zo,n geweldig spannend verhaal vol met emotie. Een boek hierover schrijven is jou op het lijf geschreven. Maak er dan een Roman van.
Geweldig wat een prestatie. had je dit durven dromen? Nog een paar kilometerjes en je hebt hebt einddoel bereikt. Je bent nu in de flow, dus dat zal zeker goed komen.
Succes maar weer de komende dagen en kilometers.
Lieve groet Ien enWim -
26 Mei 2015 - 21:21
Esmee:
Hoi Margot,
Wat leuk om je verslagen te lezen! Ik vertrek zelf deze week en ben heel benieuwd.. Knap hoor wat je al hebt gedaan en hoe mooi je het opschrijft. Heel veel succes de tweede helft! groet, Esmee -
27 Mei 2015 - 13:17
Joan Lorang:
Dearieeeeeeeeeeee :) Er valt hier echt een stilte als we aan je verhaal beginnen. Iedereen vindt het geweldig om met je "mee te lopen" en je leuke verhalen te lezen !! Viel toevallig ook in het programma Kruispunt over de Camino met de zingende nonnen en de stapelbedden in een kamer. Maar ook het emotionele verhaal van een mevrouw over haar zoon. Wat is het toch fijn dat de wandelaars jou mogen ontmoeten! Ik ga je boek ook kopen hoor (hoe duur die ook wordt hi hi.....)
Mis je ons al een beetje !
Maar ga jij ons nog maar even verblijden met je leuke verhalen, deze tijd pakt niemand je meer af.
Liefs en dikke kuszzzzzzz van ons allemaal. Tot je volgende verhaal. Groetjes JLo -
27 Mei 2015 - 14:27
Madeleine:
Lieve Margot,
Alweer over de helft. Heerlijk om je belevenissen te lezen. Enige jaren gelden zijn wij ook door een gedeelte van de Meseta gereden dus weer heel herkenbaar wat je schrijft. Wij vonden het met de auto al lang duren door dat kale uitgestrekte gebied, laat staan voor jou als je het lopend moet doen! Wist je dat veel Amerikaanse westerns in de Meseta werden opgenomen door de vlaktes en de "Grand Canyon"?
Heel veel succes weer, op naar de finish!! XM -
27 Mei 2015 - 17:28
Marian Z:
Lieve Margot, ik smul van je verhalen. Wat kun jij dit allemaal leuk verwoorden. Ik mag hopen dat iemand of jijzelf dit gaat bundelen als je weer terug bent. Dat is zeker de moeite waard.Wat gaat de tijd snel zeg...je bent alweer over de helft. Ik kan me voorstellen dat zo af en toe een hotelletje een heerlijke luxe voor je is. Wat zul je veel leuke, maar ook minder leuke mensen ontmoeten. Hopelijk geeft deze reis je datgene waar je naar op zoek was. Wij leven erg met je mee! Veel liefs, Marian -
28 Mei 2015 - 15:14
Bruno:
É um prazer ter uma companhia tão adorável como você nesta viagem fantástica! Adorei conhece-la!
Grande abraço
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
