Binnen!
Blijf op de hoogte en volg Margot
10 Juni 2015 | Spanje, Santiago de Compostella
Aankomst in Santiago
Lieve allemaal,
Het is dinsdagmorgen, de laatste etappe naar Santiago. Het lijkt een stiltewandeling te worden Felice wacht me op. Met de blik van een opgewonden kind fluistert hij naar me 'zo meteen kunnen we Santiago in de verte zien liggen'. Ik heb de dag ervoor tegen hem gezegd dat ik graag samen wilde lopen om de aankomst niet alleen te beleven. Hij vindt dat prima, maar doet het wel graag op zijn manier: met heel veel koffie- en eetpauzes om deze finale lekker lang te laten duren. Ach, dat heeft ook wel wat. Je voelt alom de opwinding. Ineens is de klus van vijf weken bijna geklaard. Van je meeste caminovrienden weet je of ze voor of achter je zitten, of ze al in Santiago zijn of niet. Volgens de app van Felice is het nog 480 meter. Zou die toren dan echt van de kathedraal zijn? Nog weer een bocht om en ik hoor de keltische klanken van een doedelzak. De spanning stijgt. Als ik de volgende bocht omga denk ik hét plein te gaan zien. Maar nee, weer een ander pleintje. Maar ik hoor wel een mannenstem die mijn naam roept. Het is mensenrechtenadvocaat Justin met vrouw en zoon. Ze hadden zich kennelijk tien minuten daarvoor nog afgevraagd of ze me nog zouden zien voordat ze Spanje verlaten. Ja dus. Leuk! En weer een hoek daarna een vrolijk weerzien met Niklas uit Zweden met zijn kersverse caminoliefde Judit uit Hongarije en Canadese vriend Bill. Een heerlijk stel mensen bij elkaar, dus voor mij fijn om hun felicitaties te ontvangen met big hugs. Ondertussen wachten mijn wandelmannen Felice, Art en Bart onrustig. Ze willen door, naar het eindpunt. En daar staan we dan ineens, midden op het plein, tussen wandelaars, fietsers en toeristen. Huilende, lachende, juichende, fotograferende en grondzoenende mensen uit alle hoeken van de wereld, op een groot statig plein voor de kathedraal die deels in de steigers staat. Na een paar minuten van verwarring, ontroering en gehug begeven we ons naar het pelgrimskantoor voor de compostela, de oorkonde. En wat denk je? Het begint te regenen! De eerste druppels op mijn camino, en eigenlijk loop ik niet eens meer! De rij is redelijk lang en het duurt een uurtje voordat we onze compostela in de hand hebben. Art en Bart willen graag even de kathedraal in om een dankgebed te doen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om het beeld van de heilige Jacobus te zoenen, dat achter het zwaar met goud gedecoreerde altaar staat. Daarna vieren we het met een bescheiden en ingetogen wijntje in een restaurant.
Ik check in in mijn hotel en geniet van het warme badwater en van de eerste felicitaties die binnenkomen. En dan voel ik me ineens alleen. Ik krijg een appje van Jo en Yvonne, of ik al ben aangekomen. Zij waren naar Finisterre. Ik antwoord bevestigend en zeg dat ik me ineens alleen voel. Wat blijkt? Ze zijn al terug in Santiago en hebben toevallig een kamer onder mij, in hetzelfde hotel! 'The Camino provides' (een gevleugelde uitdrukking hier voor iedere keer dat de camino een antwoord, troost of oplossig biedt). Na zes dagen een fijn weerzien.
Om half acht bezoek ik de pelgrimsmis in de kathedraal. Eigenlijk valt die me zwaar tegen. Vaste liturgie, geen muziek/zang en zwaaiend wierookvat. Voor mij geen emotie. Gelukkig eten we daarna met een mannetje of tien in een heerlijk visrestaurant dat Felice uitzoekt. Dat doet hij altijd goed. Pas om een uur 's nachts duik ik mijn bed in. Moe en voldaan, maar iets minder blij dan ik had verwacht.
Vanochtend natuurlijk vroeg wakker. Wat wil je, na een strak regime van vijf weken. Ik loop een willekeurig cafeetje in voor koffie en ontbijt (wel saai alleen) en daar zitten Niklas & friends. The camino provides..
Vervolgens word ik op straat van achteren overdonderd door een omhelzing van Belgische Layla, die mij al vanaf week 2 (toen haar moeder vertrok) haar caminomama noemt. Ze heeft haar aankomst gisteren goed gevierd en loopt met een dwaas hoofd rond en gaat naar de middag-pelgrimsdienst. Ik ben het eigenlijk niet van plan, maar sta ineens toch weer in de kathedraal. Wat een geluk. Nu is het een mooie, aansprekende mis mét zang en orgelmuziek. En omdat er een afvaardiging is van de Engelse Anglicaanse kerk die als dank voor alles wat de camino biedt wierook aanbiedt aan de kathedraal, wordt hét wierookvat gebruikt. Een aloude traditie: een loodzwaar vat hangend aan een enorme ketting vanaf de nok van de kathedraal, dat door 12 monniken sjorrend aan touwen de kerk in wordt geslingerd en enorm hoog en heen en weer gaat. Hilarisch. Wat heb ik een geluk dat ik er nu bij ben. De tranen stromen me ineens over de wangen. De emoties zijn er gewoon een dagje later. Prachtig.
Inmiddels heb ok ook app-contact met wandelvrienden-van-het-eerste-uur Marc en Marion. Marc is nu naar me onderweg om samen wat te drinken en morgen lunch ik met Marion, die dan terug is uit Finisterre, en Layla. Dan gaan we morgenavond eten met een grote groep om verlaat de verjaardag van Felice te vieren. Jullie horen het al. Het gaat wel goed hier.
Vrijdag is het feest voorbij en moet er weer 'gewerkt' worden. Dan vervolg ik mijn wandelroute naar Finisterre en Muxía aan de kust (125 km) en dan ben ik klaar. En dan komt Reinier. Can't wait!
Dikke kus van peregrino Margot
Mijn etappes:
Dag 36: Ribadiso de Baixo - Pedrouzo 22 km
Dag 37: Pedrouzo - Santiago de Compostela 21 km
Dag 38: Santiago de Compostela 0 km
Lieve allemaal,
Het is dinsdagmorgen, de laatste etappe naar Santiago. Het lijkt een stiltewandeling te worden Felice wacht me op. Met de blik van een opgewonden kind fluistert hij naar me 'zo meteen kunnen we Santiago in de verte zien liggen'. Ik heb de dag ervoor tegen hem gezegd dat ik graag samen wilde lopen om de aankomst niet alleen te beleven. Hij vindt dat prima, maar doet het wel graag op zijn manier: met heel veel koffie- en eetpauzes om deze finale lekker lang te laten duren. Ach, dat heeft ook wel wat. Je voelt alom de opwinding. Ineens is de klus van vijf weken bijna geklaard. Van je meeste caminovrienden weet je of ze voor of achter je zitten, of ze al in Santiago zijn of niet. Volgens de app van Felice is het nog 480 meter. Zou die toren dan echt van de kathedraal zijn? Nog weer een bocht om en ik hoor de keltische klanken van een doedelzak. De spanning stijgt. Als ik de volgende bocht omga denk ik hét plein te gaan zien. Maar nee, weer een ander pleintje. Maar ik hoor wel een mannenstem die mijn naam roept. Het is mensenrechtenadvocaat Justin met vrouw en zoon. Ze hadden zich kennelijk tien minuten daarvoor nog afgevraagd of ze me nog zouden zien voordat ze Spanje verlaten. Ja dus. Leuk! En weer een hoek daarna een vrolijk weerzien met Niklas uit Zweden met zijn kersverse caminoliefde Judit uit Hongarije en Canadese vriend Bill. Een heerlijk stel mensen bij elkaar, dus voor mij fijn om hun felicitaties te ontvangen met big hugs. Ondertussen wachten mijn wandelmannen Felice, Art en Bart onrustig. Ze willen door, naar het eindpunt. En daar staan we dan ineens, midden op het plein, tussen wandelaars, fietsers en toeristen. Huilende, lachende, juichende, fotograferende en grondzoenende mensen uit alle hoeken van de wereld, op een groot statig plein voor de kathedraal die deels in de steigers staat. Na een paar minuten van verwarring, ontroering en gehug begeven we ons naar het pelgrimskantoor voor de compostela, de oorkonde. En wat denk je? Het begint te regenen! De eerste druppels op mijn camino, en eigenlijk loop ik niet eens meer! De rij is redelijk lang en het duurt een uurtje voordat we onze compostela in de hand hebben. Art en Bart willen graag even de kathedraal in om een dankgebed te doen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om het beeld van de heilige Jacobus te zoenen, dat achter het zwaar met goud gedecoreerde altaar staat. Daarna vieren we het met een bescheiden en ingetogen wijntje in een restaurant.
Ik check in in mijn hotel en geniet van het warme badwater en van de eerste felicitaties die binnenkomen. En dan voel ik me ineens alleen. Ik krijg een appje van Jo en Yvonne, of ik al ben aangekomen. Zij waren naar Finisterre. Ik antwoord bevestigend en zeg dat ik me ineens alleen voel. Wat blijkt? Ze zijn al terug in Santiago en hebben toevallig een kamer onder mij, in hetzelfde hotel! 'The Camino provides' (een gevleugelde uitdrukking hier voor iedere keer dat de camino een antwoord, troost of oplossig biedt). Na zes dagen een fijn weerzien.
Om half acht bezoek ik de pelgrimsmis in de kathedraal. Eigenlijk valt die me zwaar tegen. Vaste liturgie, geen muziek/zang en zwaaiend wierookvat. Voor mij geen emotie. Gelukkig eten we daarna met een mannetje of tien in een heerlijk visrestaurant dat Felice uitzoekt. Dat doet hij altijd goed. Pas om een uur 's nachts duik ik mijn bed in. Moe en voldaan, maar iets minder blij dan ik had verwacht.
Vanochtend natuurlijk vroeg wakker. Wat wil je, na een strak regime van vijf weken. Ik loop een willekeurig cafeetje in voor koffie en ontbijt (wel saai alleen) en daar zitten Niklas & friends. The camino provides..
Vervolgens word ik op straat van achteren overdonderd door een omhelzing van Belgische Layla, die mij al vanaf week 2 (toen haar moeder vertrok) haar caminomama noemt. Ze heeft haar aankomst gisteren goed gevierd en loopt met een dwaas hoofd rond en gaat naar de middag-pelgrimsdienst. Ik ben het eigenlijk niet van plan, maar sta ineens toch weer in de kathedraal. Wat een geluk. Nu is het een mooie, aansprekende mis mét zang en orgelmuziek. En omdat er een afvaardiging is van de Engelse Anglicaanse kerk die als dank voor alles wat de camino biedt wierook aanbiedt aan de kathedraal, wordt hét wierookvat gebruikt. Een aloude traditie: een loodzwaar vat hangend aan een enorme ketting vanaf de nok van de kathedraal, dat door 12 monniken sjorrend aan touwen de kerk in wordt geslingerd en enorm hoog en heen en weer gaat. Hilarisch. Wat heb ik een geluk dat ik er nu bij ben. De tranen stromen me ineens over de wangen. De emoties zijn er gewoon een dagje later. Prachtig.
Inmiddels heb ok ook app-contact met wandelvrienden-van-het-eerste-uur Marc en Marion. Marc is nu naar me onderweg om samen wat te drinken en morgen lunch ik met Marion, die dan terug is uit Finisterre, en Layla. Dan gaan we morgenavond eten met een grote groep om verlaat de verjaardag van Felice te vieren. Jullie horen het al. Het gaat wel goed hier.
Vrijdag is het feest voorbij en moet er weer 'gewerkt' worden. Dan vervolg ik mijn wandelroute naar Finisterre en Muxía aan de kust (125 km) en dan ben ik klaar. En dan komt Reinier. Can't wait!
Dikke kus van peregrino Margot
Mijn etappes:
Dag 36: Ribadiso de Baixo - Pedrouzo 22 km
Dag 37: Pedrouzo - Santiago de Compostela 21 km
Dag 38: Santiago de Compostela 0 km
-
10 Juni 2015 - 20:16
Tonnie:
Hallo lieve Margo, je bent er ,fantastisch !!!!. Beleef het ,maar dat doe je lees ik . -
10 Juni 2015 - 20:18
Miranda:
Wauw Margot wat fantastisch dat je het gehaald hebt. Ik heb bewondering voor je doorzettingsvermogen.
Fijn dat de emoties er dan toch komen ook al is het een dag later.
Succes met het laatste stukje en veel plezier tijdens het weerzien met Reinier!
Kus!
-
10 Juni 2015 - 20:22
Renee:
Gefeliciteerd!!!! -
10 Juni 2015 - 20:27
Diny:
Gefeliciteerd Margot met het bereiken van je doel: wat een prestatie
Nu lekker uitrusten en genieten
Groetjes van Diny -
10 Juni 2015 - 20:32
Sylvia:
Wat een telepathie: op het moment dat ik tegen Dirk zei dat ik een mail van je verwachtte over je binnenkomst in Santiago, is je bericht inderdaad binnengekomen!! Van harte gefeliciteerd met deze enorme mijlpaal. Wat heerlijk voor je dat je zoveel oude bekende vrienden bent tegengekomen en fijn dat je tijd hebt om het met iedereen te vieren. Ook geweldig dat je het qua weer zo droog hebt gehouden, emotioneel gezien lukte dat terecht niet! Dus donderdag heb je ook nog vrij. Wat een genot en dan is het maar een klein eindje, ahum, naar de volgende bestemmingen. En dan komt Reinier. Super. Geniet nog maar!
Kus van jezus! -
10 Juni 2015 - 20:32
Carla Pichel:
Ontroerend!!! XXXXXXX -
10 Juni 2015 - 20:32
Carla Pichel:
Gefeliciteerd natuurlijk!! -
10 Juni 2015 - 20:35
Guusje:
Lieve Margot, dikke kus voor je prestatie. Met tranen in mijn ogen dit verslag van je gelezen. Voelde je emoties in dit laatste loodje. Mijn big hug is n eentje in een berichtje, de echte komt nog wel wanneer je weer terug bent in het Amstelveense. XXX Guusje -
10 Juni 2015 - 21:03
Bouwe:
Wat goed van je Margot. Harstikke proficiat. en een dikke hug
Geniet nog even van je vrije dagen en wandelse verder naar Reinier!
Groet,
Bouwe -
10 Juni 2015 - 21:10
Albertine:
FANTASTISCH....je hebt het " gewoon " gedaan !!
-
10 Juni 2015 - 21:16
Wim En Ien:
Margootje,
Goed gepland meid. Je bent een topper. Gefeliciteerd met dit geweldige resultaat.
Zie je snel weer terug. Groet Ien en wim -
10 Juni 2015 - 21:27
Dorine:
Lieve schat, wat mooi en knap dat je santiago hebt gehaald.
Zoals verwacht ben je omringd door mooie en interessante mensen.
Er is door je Camino vrienden op je gewacht en naar je uitgekeken en terecht.
Hier weten we het al lang maar nog meer mensen op aarde weten nu dat het heerlijk is om met jou "op te lopen"! Veel plezier het laatste stuk en daarna jouw Reinier als grote toet! -
10 Juni 2015 - 21:28
Wil:
Fantastisch Margot, van harte gefeliciteerd met deze grote prestatie. Geniet van het het staartje (zeg maar staart) en de dagen met Reinier. XXX Wil -
10 Juni 2015 - 21:54
Marion Welling:
Lieve Margot,
Van harte gefeliciteerd topper! Wat een prestatie! En emotie! Ik zag zonet je foto op Facebook. Enig om je zo te hebben gevolgd. Ik ga je missen ((:
Nog een laatste stuk en dan zie je je lief weer.
Geniet van elkaar en jullie welverdiende vakantie.
Dikke kus, Marion -
10 Juni 2015 - 22:02
Marion,Rotterdam:
Lieve Margot, wat prachtig dat je jezelf deze reis cadeau hebt gegeven en dat het je gegeven is op deze wijze je doel te bereiken! ik heb je verslag met dikke biggelende tranen gelezen, je verslag maakt duidelijk hoe diep het je allemaal raakt. En daarmee raak je je lezers!
Geniet heerlijk van deze dagen in Santiago. het zou me niets verbazen als je tocht naar Finisterra en M. je nog dieper inzicht zullen geven over wat deze reis voor jou betekend heeft, betekent en zal betekenen.
Wat heerlijk voor jou en Reinier om elkaar gauw weer te zien, en samen jullie ervaringen van afgelopen weken samen te delen. En dan daarna het weerzien met Felice en Yvo. Alles op zijn tijd, maar alles o zo fijn!
Klinkende groet van Marion -
10 Juni 2015 - 22:08
Heleen:
Margot gefeliciteerd! Wat geweldig dat je er "al" bent. Geniet ervan!! -
10 Juni 2015 - 22:12
Ria Versluis:
Lieve dappere Margot...
WAT ZIJN WE ALLEMAAL TROTS OP JE....ook BIJDEHANDJE op haar wolk...
Warme omarming -
10 Juni 2015 - 22:16
Door Levi-Boutelje:
Tussen al die kerken, wierrook en cathedralen - zeer bekend uit de onderduik - van mij een oprecht mazzeltof. Je bent een kanjer. Nog veel succes met het laatste traject en plezierige dagen.....en gezond weer thuis.
Zoen Door -
10 Juni 2015 - 22:16
Yvonne:
Lieve Margot,
Wat een fantastische ervaring en wat heerlijk om je verhalen te lezen. Gefeliciteerd met deze super-prestatie. Voor mij ben je een bikkeltje, dikke kus, Yvonne Stedehouder-Plakké -
10 Juni 2015 - 22:29
Yvon En Peter:
Lieve Margot,
Wat geweldig dat je het hebt gehaald en dat alles goed is gegaan. Wat een prestatie !
Chapeau !! je kunt trots zijn op jezelf !
En wat hebben we genoten van je logboek. Ook bovenstaand verslag was weer beeldend en erg leuk om te lezen. Je weet altijd zo mooi te verwoorden wat je voelt.
Geniet nog even een paar daagjes en voor de tocht naar
Finisterre en Muxia alvast weer veel succes !
Liefs en groeten,
Yvon en Peter -
10 Juni 2015 - 23:22
Marja :
Lieve Margot, je hebt het gedaan, wat fantastisch. Ik heb zo'n bewondering!! Ik heb zo genoten van je logboek. Was het eerste wat ik las vanuit mijn mail als je weer iets geschreven had. Al die mooie ontmoetingen, die ellendige nachten in herbergen met snurkers, fanatici in de vroege ochtend, en weer door. Ga het zeker missen. En nu nog die 125 km. Eitje voor jou en dan fijn weer samen met Reinier. Geniet er nog even fijn van meisje.
Dikke kus
Marja -
10 Juni 2015 - 23:30
Joke:
Lieve Margot wat een topprestatie !!!
Wat kun jij trots op jezelf zijn.
Prachtig ook om op jouw belevenissen mee te kunnen deinen.
Mooi beeldend geschreven, de emotie spat ervan af , op zo'n manier dat ik de tocht bijna zelf gelopen heb haha ,dat mocht ik willen (zei ik onderuit gezakt op de bank)
Maar heerlijk om zo mee te kunnen leven met je ,bedankt hiervoor!!!
Nu op naar de volgende kilometers en je nieuwe verhalen....liefs joke -
10 Juni 2015 - 23:57
Frank:
Wat een prestatie Margot dat je deze tocht hebt afgerond. De herinneringen aan deze toch zal je vast eeuwig bij je dragen! Veel plezier de komende dagen en veel succes straks met de laatste loodjes.
X, Frank -
10 Juni 2015 - 23:59
Judith:
Een dikke x van je trotse zus. We hebben al veel app kontakt gehad, maar ik wil je toch nog even zeggen hoe trots ik op je ben!!! -
10 Juni 2015 - 23:59
Judith:
Een dikke x van je trotse zus. We hebben al veel app kontakt gehad, maar ik wil je toch nog even zeggen hoe trots ik op je ben!!! -
11 Juni 2015 - 00:00
Sab+boB:
Margot, gefeliciteerd.
Knappe prestatie en wat wij nu zo bijzonder vinden is dat je nu nog eens 125km gaat lopen. Kan jij straks nog stil zitten als je weer in Amstelveen bent? Loop eens langs bij ons op het Bakkummer strand als je niet stil kunt zitten. Vanuit huis even naar het westen tot aan zee en dan alleen maar eventjes naar het noorden en dan ben je er al. Peuleschil!
Sab en boB
-
11 Juni 2015 - 00:13
Marc Bense:
Lieve Margot,
Ik heb net jouw verslag uitgeprint en aan Els en Valérie laten lezen: van harte gefeliciteerd door mij en hen met deze mijlpaal: "Es ist vollbracht" en op de mooist denkbare wijze! Wat zouden ook pappa en mamma genoten hebben van jouw blogs en erover hebben verteld aan hun vrienden: uit trots.
Nu bijna een jaar na het begin van jouw voorbereidingen heb je dát punt bereikt waar je stellig zo vaak over hebt nagedacht hoe dat zou voelen. Wel, zoals je het beschrijft voelt het uiteindelijk geweldig: mooi! Zal het normale werkleven zo meteen terug in Nederland niet enigszins saai zijn? Of misschien juist spannend na al deze ervaringen: immers je hebt zoveel meer kanten van jouw eigen kunnen leren kennen en voor jezelf en iedereen herbevestigd én je hebt jezelf verrijkt met zoveel bijzondere ervaringen met nieuwe veelal heel prettige nieuwe vrienden om je heen: volgens mij kun jij alles nu met nóg meer kracht en enthousiasme aan! Van Reinier en Félice (Yvo was in Sevilla) weten wij toen wij bij hen te gast waren hoe trots ze op je zijn en hoezeer zij iedere stap volgen. Wij zijn ook trots op je en ik heb al jouw blogs met groot genoegen gevolgd omdat je het inderdaad allemaal prachtig beeldend hebt beschreven: dank!
Veel plezier met Reinier daar over al een paar dagen: ik weet hoezeer hij daarnaar uitziet. -
11 Juni 2015 - 07:30
Mignon:
Lieve Margot, van harte met deze prachtige prestatie. Fantastisch...
Geweldig hoe je je droom achterna bent gegaan en hebt gerealiseerd!
Dikke kus, Mignon -
11 Juni 2015 - 09:13
Ellen:
Lieve vriendin, we hebben elkaar al even gesproken. Ik ben trots op je!! XXX -
11 Juni 2015 - 09:39
Rob & Alette:
Lieve Margot,
Gefeliciteerd hoor met deze geweldige prestatie, wij zijn trots op je, heerlijk genoten van al je belevenissen onderweg.
We zullen morgen samen met Reinier even op je proosten bij Silversant!
Dikke kus Rob & Alette -
11 Juni 2015 - 10:29
Winnifred:
Gefeliciteerd, lieve Margot,petje af,heel mooi gedaan en ge/beschreven, veel lfs -
11 Juni 2015 - 11:06
Hetty:
Kippenvel heb ik er van,wat een prestatie,van harte gefeliciteerd en feest nog fijn door met elkaar dat is heel erg verdiend!
Liefs,Hetty -
11 Juni 2015 - 12:33
Marja Schooneman:
Gefeliciteerd Margot. Ik heb genoten van jouw reisverslag. Wat kan jij het heerlijk onder woorden brengen, prachtig! -
11 Juni 2015 - 13:54
Peter De Jongh:
Heb genoten van je verhalen, zoveel herkenbaars alleen had ik geen zere voeten.
Nu ook op de Nederlandse tv uitzendingen over camino-lopers en de BBC had ook al een uitzending waarin (deels) de camino werd bewandeld. En de sfeer onderling kwam daar aardig naar voren. Chapeau! -
11 Juni 2015 - 17:38
Herman En Tineke:
Dag lieve Margot, van harte gefeliciteerd! Vandaag en tot vrijdag ben je nog in Santiago! Wij denken aan je en zijn blij voor je dat het zo goed en rijk is gegaan.
Wij zijn in Villar de Mazarife, nog 300 km, en mogen ook nog steeds doorgaan...
Hartelijke groet, Herman en Tineke.
p.s. gisteren in Leon (ook een rustdag) heeft het de hele dag geregend. -
11 Juni 2015 - 20:59
Ingrid:
Hoi Margot,
Proficiat!!!
Van harte gefeliciteerd met het volbrengen van zo'n geweldige en indrukwekkende reis. Petje af!!
Geniet nog van de laatste wandeldagen en ik wens je een hele fijne tijd samen met Reinier toe.
Auf wieder sehen :-)
Ingrid
-
11 Juni 2015 - 21:07
Rene L:
Margot, Al die tijd niets ( wel ietsje) van me laten horen omdat ik al die tijd mijn adem heb
ingehouden : knalt ze door en hoe ? Spanning !
En dan nu de ontlading !!!
Ik struikel over mijn woorden en zoek tussen de gestruikelde en gekneusde klinkers en
medeklinkers naar het juiste woord..... maar vind het niet.
Je zou kunnen zeggen : "woorden schieten te kort " (zelfs mijn eigen woorden baksels)
Daarom een knipoog en een lichte buiging vol ontzag.
René
Je te... René -
12 Juni 2015 - 00:16
TIneke Stofkoper:
Gefeliciteerd Margot!!! Wat een prestatie!!! Geweldig! en wat is de tijd snel gegaan. Was het al weer 5 weken geleden dat je aan dit avontuur begon.... Heel veel respect voor je!!
Geniet van het laatste extra stukje en met je man!!
xx Tineke -
12 Juni 2015 - 08:59
Joan:
WOW Kanjer, je bent geweldig! Chapeau ! We hebben alom bewondering voor je! En maken een vette buiging voor je. Geniet nog extra van alle stappen die je nu nog gaat nemen (zijn het aantal stappen bekend?) en de mooie uitzichten en kathedralen die je gaat zien!!! We gunnen het je van harte natuurlijk. Straks zit je weer opgesloten hoor (hi hi). Veel liefs van ons allemaaaaaaaaaaal. Kissieeeeeee
-
14 Juni 2015 - 14:55
Brigit:
Ha die Margot! Wat een prestatie! Chapeau!
Nu die ene 'doorlopen' rugzak af... maar die andere, die vol ervaringen, hoeft gelukkig niet opgevouwen de kast weer in hè.
Kus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
