Stadten op de Camino
Blijf op de hoogte en volg Margot
28 Mei 2015 | Spanje, Rabanal del Camino
Lieve allemaal,
Het is niet altijd alleen maar lachen, huilen of diepgaande gesprekken hoor, hoer op de route. Soms heb je ook heel gewone en luchtige dagen. Maar er gebeurt altijd wel iets.
Vorige keer schreef ik vanuit León. Een dagje hotel was heerlijk; het maakte meteen weer het stadsmeisje in me los, dat ik toch echt ben. Dus ik ben die dag gaan shoppen. Om mijn rugzak niet loodzwaar te maken, ook meteen langs het postkantoor gegaan om wat spullen terug te sturen. Resultaat: +850 gram (gokje). Tja, zo wordt die rugzak nooit lichter. Maar ik heb twee broeken, een shirt en nieuwe slippertjes gescoord. Nu hoef ik niet steeds weer voor paal te staan met die crogs onder mijn frivole zomerjurkje. En een hoedje! Geloof het of niet, ik heb er toch maar een gekocht. Ik vertrok drie weken geleden met donkerbruin haar en het heeft nu de kleur van oranje stro. En vijf, zes uur per dag lopen met de zon op je hoofd is best veel.. Nou ja, en bij die slippers hoort natuurlijk nagellak op de tenen (niet bij de crogs!) en ik wilde wat van die lekkere Spaanse baby-eau de cologne hebben. Die koop ik altijd in Spanje en dit spul biedt aangename variatie op de doorsneegeur in de herbergen..
Ook heerlijk gegeten en gedronken (weer eens iets anders dan het pelgrimsmenu) daar in León en de indrukwekkende kathedraal bezocht. 1800 Vierkante meter glas-in-lood in een prachtig elegant Gotisch bouwwerk!
Enfin, na een dagje rust moest er weer gelopen worden. Dus ik op stap, compleet met hoed. Je herkent pelgrims trouwens met gemak als ze hun benen bloot hebben. Die benen zijn allemaal wit tot aan of onder de knie en dan hebben ze weer witte 'sokjes'. Verder is ieders linker arm een stuk bruiner dan de rechter; je loopt immers voortdurend in westelijke richting. Verder smeert iedereen zich een versuffing aan lippenvet. Met die wind en zon drogen de lippen behoorlijk uit. Omdat ik mijn armen nooit bescherm met zonnebrandolie, zijn die ook behoorlijk uitgedroogd. Bodymilk/after sun, samen +500 gram.. Het schiet dus niet op met dat gewicht.
Met dat andere gewicht trouwens ook niet echt. Je zou denken dat je met 6 uur lopen per dag toch flink wat verbrandt, maar met dat heerlijke brood hier, het dagelijkse biertje en dosis wijn (hoger dan in NL) wil dat ook niet zakken. Dat zou toch leuk meegenomen zijn, maar nee.
Ik ben niet de enige die benieuwd is naar zijn gewicht. Mannen vallen doorgaans af, vrouwen blijven gelijk, zo lijkt het (helaas). Maar ja, daar maak ik me nu niet druk om.
Gisteren was ik weer in een stad: Asturga. Nadat ik daar een hapje had gegeten met een stel, hadden we de keuze: een bliksembezoek aan het lokale Gaudí-museum of aan het Chocolademuseum. Mijn gezelschap besloot voor het laatste, ik maakte geen bezwaar. Na vijf maanden zonder chocola zou zelfs een reep Milka me smaken, maar dit was echt genieten. Een goeie proeverij.
Toen ik vanochtend de stad uitliep, was ik druk in gesprek met Zweedse Niklas die zijn verhaal kwijt wilde over zijn overleden vader. Daardoor vergat ik geld te trekken. Dat besefte ik pas twee dorpen verder en ik ging de bergen in. Het leven is goedkoop hier, maar twee dagen leven op negen euro, dat gaat mij zelfs hier niet lukken. Gelukkig waren daar toen ineens de twee Ieren die ik eergisteren bij een lunch op straat had ontmoet. Ze waren zo lief om me geld te lenen, zodat ik niet drie uur extra (terug naar de stad) hoefde te lopen om geld te halen.
Het is trouwens best fijn dat ok dit nog allemaal kan navertellen, want vandaag heb ik mijn eentje het traject gelopen waar de afgelopen weken een vrouw verdwenen is en een andere vrouw is aangevallen. Veel waarschuwingen overal en berichten op de regionale tv. Ik had geen zin om me bang te voelen; heb wel iets meer opgelet, maar niets gemerkt. Wel meer politie gezien dan normaal. Dus dat is goed gegaan gelukkig.
Had ik trouwens al verteld dat hier op bijna elkaar kerktoren, en zeker op alle kathedralen, ooievaarsnesten zijn? Ik vond het al zo leuk dat ik iedere dag op weg naar mijn werk een nest passeer, maar hier zie ik er echt veel. Dat is toch ook weer bijzonder.
Nu zit ik in een bergdorp, Rabanal del Camino. Heb me geïnstalleerd in de gemeentelijke herberg, mijn dagwasje gedaan en zojuist weer een lekkere massage ondergaan (in de herberg een deur verder waar het eigenlijk gezelliger is en waar ik mijn Braziliaanse maatje Bruno weer heb getroffen). Morgen passeer ik een markant punt, de Cruz de Ferro. Daarover zal ik in mijn volgende blog meer vertellen.
Tot de volgende keer en een zoen van Margot
Mij dagetappes:
Dag 22: Leon - Leon (dagje vrij) 0 km
Dag 23: Leon - Villar de Mazarife 22 km
Dag 24: Villar dM - Astorga 32 km
Dag 25: Astorga - Rabanal del Camino 20 km
Het is niet altijd alleen maar lachen, huilen of diepgaande gesprekken hoor, hoer op de route. Soms heb je ook heel gewone en luchtige dagen. Maar er gebeurt altijd wel iets.
Vorige keer schreef ik vanuit León. Een dagje hotel was heerlijk; het maakte meteen weer het stadsmeisje in me los, dat ik toch echt ben. Dus ik ben die dag gaan shoppen. Om mijn rugzak niet loodzwaar te maken, ook meteen langs het postkantoor gegaan om wat spullen terug te sturen. Resultaat: +850 gram (gokje). Tja, zo wordt die rugzak nooit lichter. Maar ik heb twee broeken, een shirt en nieuwe slippertjes gescoord. Nu hoef ik niet steeds weer voor paal te staan met die crogs onder mijn frivole zomerjurkje. En een hoedje! Geloof het of niet, ik heb er toch maar een gekocht. Ik vertrok drie weken geleden met donkerbruin haar en het heeft nu de kleur van oranje stro. En vijf, zes uur per dag lopen met de zon op je hoofd is best veel.. Nou ja, en bij die slippers hoort natuurlijk nagellak op de tenen (niet bij de crogs!) en ik wilde wat van die lekkere Spaanse baby-eau de cologne hebben. Die koop ik altijd in Spanje en dit spul biedt aangename variatie op de doorsneegeur in de herbergen..
Ook heerlijk gegeten en gedronken (weer eens iets anders dan het pelgrimsmenu) daar in León en de indrukwekkende kathedraal bezocht. 1800 Vierkante meter glas-in-lood in een prachtig elegant Gotisch bouwwerk!
Enfin, na een dagje rust moest er weer gelopen worden. Dus ik op stap, compleet met hoed. Je herkent pelgrims trouwens met gemak als ze hun benen bloot hebben. Die benen zijn allemaal wit tot aan of onder de knie en dan hebben ze weer witte 'sokjes'. Verder is ieders linker arm een stuk bruiner dan de rechter; je loopt immers voortdurend in westelijke richting. Verder smeert iedereen zich een versuffing aan lippenvet. Met die wind en zon drogen de lippen behoorlijk uit. Omdat ik mijn armen nooit bescherm met zonnebrandolie, zijn die ook behoorlijk uitgedroogd. Bodymilk/after sun, samen +500 gram.. Het schiet dus niet op met dat gewicht.
Met dat andere gewicht trouwens ook niet echt. Je zou denken dat je met 6 uur lopen per dag toch flink wat verbrandt, maar met dat heerlijke brood hier, het dagelijkse biertje en dosis wijn (hoger dan in NL) wil dat ook niet zakken. Dat zou toch leuk meegenomen zijn, maar nee.
Ik ben niet de enige die benieuwd is naar zijn gewicht. Mannen vallen doorgaans af, vrouwen blijven gelijk, zo lijkt het (helaas). Maar ja, daar maak ik me nu niet druk om.
Gisteren was ik weer in een stad: Asturga. Nadat ik daar een hapje had gegeten met een stel, hadden we de keuze: een bliksembezoek aan het lokale Gaudí-museum of aan het Chocolademuseum. Mijn gezelschap besloot voor het laatste, ik maakte geen bezwaar. Na vijf maanden zonder chocola zou zelfs een reep Milka me smaken, maar dit was echt genieten. Een goeie proeverij.
Toen ik vanochtend de stad uitliep, was ik druk in gesprek met Zweedse Niklas die zijn verhaal kwijt wilde over zijn overleden vader. Daardoor vergat ik geld te trekken. Dat besefte ik pas twee dorpen verder en ik ging de bergen in. Het leven is goedkoop hier, maar twee dagen leven op negen euro, dat gaat mij zelfs hier niet lukken. Gelukkig waren daar toen ineens de twee Ieren die ik eergisteren bij een lunch op straat had ontmoet. Ze waren zo lief om me geld te lenen, zodat ik niet drie uur extra (terug naar de stad) hoefde te lopen om geld te halen.
Het is trouwens best fijn dat ok dit nog allemaal kan navertellen, want vandaag heb ik mijn eentje het traject gelopen waar de afgelopen weken een vrouw verdwenen is en een andere vrouw is aangevallen. Veel waarschuwingen overal en berichten op de regionale tv. Ik had geen zin om me bang te voelen; heb wel iets meer opgelet, maar niets gemerkt. Wel meer politie gezien dan normaal. Dus dat is goed gegaan gelukkig.
Had ik trouwens al verteld dat hier op bijna elkaar kerktoren, en zeker op alle kathedralen, ooievaarsnesten zijn? Ik vond het al zo leuk dat ik iedere dag op weg naar mijn werk een nest passeer, maar hier zie ik er echt veel. Dat is toch ook weer bijzonder.
Nu zit ik in een bergdorp, Rabanal del Camino. Heb me geïnstalleerd in de gemeentelijke herberg, mijn dagwasje gedaan en zojuist weer een lekkere massage ondergaan (in de herberg een deur verder waar het eigenlijk gezelliger is en waar ik mijn Braziliaanse maatje Bruno weer heb getroffen). Morgen passeer ik een markant punt, de Cruz de Ferro. Daarover zal ik in mijn volgende blog meer vertellen.
Tot de volgende keer en een zoen van Margot
Mij dagetappes:
Dag 22: Leon - Leon (dagje vrij) 0 km
Dag 23: Leon - Villar de Mazarife 22 km
Dag 24: Villar dM - Astorga 32 km
Dag 25: Astorga - Rabanal del Camino 20 km
-
28 Mei 2015 - 18:58
Sylvia:
Oh wat leuk om als eerste je verslag te lezen. Weer een mooi verhaal! En nu heb ik ook de uitzending over de camino gezien en begrijp ik heel goed hoe het daar bij jou aan toe gaat. Wat zonde he, dat al die boodschappen (kleding en cremepjes, wat een raar woord) gewicht met zich meebrengen. En dan ook al jammer dat je je niet veel lichter voelt, maar heus, het vet wordt omgezet in spieren hoor! En hoe belangrijk is dat nu echt? Ga maar niet minder wijntjes drinken daar, die zijn na een wandeling zo lekker!
Ben net thuis van een hectische kantoordag. Ken je dat woord hectisch nog? Het zonnetje schijnt en zo meteen gaan we lekker uit eten met het tennisteam. Gezellig.
Nou, veel liefs,
Kus,
Van je zus. -
28 Mei 2015 - 19:13
Marlene:
Lieve Margot,
Ik heb weer genoten. Ja die ooievaars. Ik ga elk jaar naar een piep klein dorp. Daar gestopt, gaan er deuren open en vragen de mensen: wie zoekt u / kan ik u helpen? Maar ik kom voor al die ooievaars. Meer dan 40. Ze kunnen heel oud worden. Maar ze kunnen ook keihard zijn. Als er te veel jonkies zijn, dan...
struggle for life. Ga je volgende keer niet meer alleen op enge paden? Por favor
un beso grande
Marlene
-
28 Mei 2015 - 19:25
Nicoline:
Hi lieve Margot!
Eeeeh je vermaakt je wel zo te lezen! Super joh, echt tof dat je dit doet. Nog veel plezier , succes. Dikke kus. -
28 Mei 2015 - 20:07
Manon:
Wat ontzettend leuk om jou via je enthousiaste verhalen te volgen Margot! Geniet van alle aspecten en succes met het vervolg van je pad!
XManon -
28 Mei 2015 - 21:30
Christine:
En een dikke zoen terug!! Ik reageer niet elke keer, maar vind je berichten geweldig. Leon is idd prachtig, daar was ik heeeeel lang geleden ook tijdens een dagtocht vanuit Salamanca (waar elke student Spaans verblijft ;)) Blijf genieten! -
29 Mei 2015 - 03:35
Leon:
lieve M. Wat een avontuur. Heerlijk je blog te lezen. Dank. Even heel wat anders dan Indonesie. Ga zo door, hou vol en geniet van dit avontuur. Dikke tropische kus ook van Kust die ik op de hoogte hou van je 'wandelingetje'. xxx -
29 Mei 2015 - 08:32
Eshe:
Lieve Margot,
Moet even kwijt hoe heerlijk het is om hier in druk en momenteel erg grijs Buitenveldert, jouw enthousiaste verhalen te lezen! Veel liefs van hier, Eshe
-
29 Mei 2015 - 10:43
Carla Pichel:
Fantastisch hoe je het doet, lieverd, trots op je!!!! GoGoGoGirllllll
XXXXXXX -
29 Mei 2015 - 11:07
Hetty:
Wat is het toch een geweldig avontuur en wat fijn dat je lichaam het zo goed vol blijft houden!
Blijf genieten en wij genieten met je mee!
Met die hoed op je TOET en nog steeds vol goede MOED!
Hou vol Margot!
Liefs,Hetty -
29 Mei 2015 - 15:27
Ellen:
Lieve vriendin, wat leuk dat je het lopen even hebt kunnen inwisselen voor 'shoppen'! Spreek je met je Braziliaanse vriend Portugees op de manier waarop wij dat wel eens in de auto spraken: linksjj- of rechtsjjaf :-)? Het is hier inmiddels half 4 in de middag en ik ben nog steeds aan het bijkomen van een SMM reünie. Fijn om weer een avondje tussen mijn geliefde Sanoma mannen te zijn geweest! Dank weer voor je heerlijke verhaal. Zoen. Ellen -
29 Mei 2015 - 16:31
Bette De Jonge:
Lieve Margot,
Het is een genot jouw reisverslag te lezen en wat heb ik een mateloze bewondering voor je. Fantastisch wat je doet, en fijn dat je er ook van weet te genieten. Sterkte en plezier met de tweede helft!
Liefs, Bette -
30 Mei 2015 - 17:09
Anneke En Bernard:
Lieve Margot,
Als het goed is heb je gisteren het Cruz de Ferro gepasseerd.
Weer een mijlpaal in je tocht naar Santiago!
Heb je er wel een steen achter gelaten? Vast wel.
Heerlijk dat je zo op schema ligt. Wat doe je het toch goed.
We kijken alweer uit naar je volgende spannende blog!!
Dikke kus van Anneke en Bernard.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
