Een toerist verwacht luxe, een pelgrim verheugt zi
Blijf op de hoogte en volg Margot
07 Juni 2015 | Spanje, Arzúa
Lieve allemaal,
Al loopt het tegen het eind, ik blijf maar schrijven want ik zie en hoor zoveel. En uit jullie lieve reacties maak ik op dat mijn gebabbel hier en daar best gewaardeerd wordt.
Ik had nog niet verteld dat ik laatst buitengesloten was. We hadden een kamer in een privé-'herberg'. Mijn kamergenootjes Yvonne en Jo waren al naar bed; ik bleef nog wat langer nazitten, me niet realiserend dat in een privé casa ook een sluitingstijd geldt. Ik kwam er bij thuiskomst dus niet in en niemand leek mijn geklop, geroep en de bel te horen. Gelukkig kwam ik op straat een reclameposter tegen van deze casa mét telefoonnummer, dus kon ik bellen. De hospita had geconcludeerd dat we allemaal thuis waren en had de vesting hermetisch afgesloten. Ik mocht gelukkig nog naar binnen.
Jo had de avond tegen Yvonne gezegd dat ze d'r mocht aantikken als ze snurkte. Midden in de nacht deed Yvonne dat inderdaad. Jo werd wakker, maar het gesnurk ging door. Haha. Ik bleek de snurker te zijn. Was Jo voor niets wakker geworden. En ik heb niets gemerkt..
Laatst kwam ik de Duitse Frederieke (die met haar zoons loopt) tegen. Ze is fysiotherapeute en adviseerde me mijn rugzak hoger te dragen. De heupband heb ik nu in mijn taille. Eigenlijk heel vreemd dat ik 'm nu pas in de vijfde week goed draag. En met het gevolg dat ik deze week voor het eerst beurze heupen heb..
Tijdens het lopen drink ik water uit een zgn. camelbag. Een plastic waterzak die ik in mijn rugzak prop; er zit een pijpje aan met mondstuk. Zo kan ik tijdens het lopen drinken. Helaas is de zak op een onbewaakt ogenblik lek geraakt en is er 1,5 liter water in mijn rugzak gedruppeld! Wat baalde ik. Gelukkig lagen de meeste kleren op een plank naast de rugzak, maar er is genoeg nat geworden. Nog steeds is niet alles droog en mijn wandelgids ziet er niet meer uit met door het vocht omgekrulde paginahoeken. Gelukkig zat mijn telefoon niet in mijn rugzak.
Gisteren was ik een handwasje aan het doen in de herberg toen ik iemand tegenkwam. Natuurlijk vergat ik de kraan en na een tijdje stond het washok blank. Stond ik daar, als nederige pelgrim, de boel te dweilen. Misschien moet ik een watermanager inhuren; dit was al mijn derde waterongelukje in een week!
Maakte ik me donderdag druk om het weer en hield ik mijn hart vast voor veel regen en onweer, vandaag is alles weer prachtig, warm en zonnig. Ik heb 26 km gelopen, waarvan zeker 20 km in de zon. Het was vanmiddag 26 graden! Eigenlijk te warm om met een zware rugzak te lopen, maar soms heb je geen keuze.
Onderweg kom je veel tegen. Ten eerste heel veel vlinders. De Duitse komiek Hape Kerkeling heeft de camino ook gelopen en daarover een boek geschreven dat ik momenteel lees. Volgens hem zijn er werkelijk overal vlinders op de camino. Behalve als 'ie verdwaalt en van de Camino afwijkt. Iedere keer als hij geen vlinder ziet, blijkt het dat hij een gele pijl heeft gemist. Nou, ik zie veel vlinders, maar zo erg is het ook weer niet. Maar het zijn er wel teveel om ze een spirituele betekenis toe te schrijven. Hape liep in juli. Misschien zijn er dan veel meer rupsen ontpopt dan in juni. Daarvan heb ik immers heel wat grote, mooie en wollige exemplaren gezien. Wie weet?
Het is volop kersentijd. Ik kwam een keer bij een groep kersenbomen een bord tegen met de waarschuwing dat je wel van de kersen mocht snoepen, maar dat ze met bouwgif waren bespoten. Dan koop ik ze toch liever..
Ik loop nu door Galicië, door het prachtige platteland met veel veeboerderijen. Het ruikt dus heel vers naar het boerenland. Ik balanceer geregeld tussen koeienvlaaien en stond laatst zelfs stil in een koeienfile. Ze werden naar de wei geleid en hielden de boel op. Wij wandelaars er vlak achter. Nooit beseft dat die beesten (en hun vlaaien) zo veel vliegen aantrekken. Dat zijn dus echte strontvliegen (excusez le mot) die het leuk vinden om je oor in te vliegen. Gek werd ik er van. Verder 's morgens veel hanengekraai.
Ik loop langs prachtig groene heuvels en door valleien, ga tig keer per dag heuveltje op, heuveltje af, struin door veel bossen en zie geweldige kastanjebomen; de duizenden populieren heb ik achter me gelaten.
Vanmorgen liep ik achter enkele Spaanse vrouwen en ik hoorde geroezemoes. Wat bleek: tijdens het lopen spraken ze samen hardop gebeden uit. Enkele dagen geleden zag ik een groepje van vier Japanse vrouwen die ik vaker zie. Zij zaten in kleermakerszit op hun stapelbed in de herberg en hebben daar een uur lang in serene stilte gemediteerd. Eén van hun is christen, maar dit was een hindoe-meditatie, die ze dagelijks uitvoeren. Vanochtend stond er een eenpersoonstentje op een veldje naast het pad. Bij het pad lag een handbeschreven bord met de tekst: 'Ik kom uit Slovenië en ik wil graag naar Santiago. Help me alsjeblieft om dit mogelijk te maken'. Gelukkig lag er wat geld bij.
Vanmiddag wilde ik onderweg een hapje eten en kwam de twee Amerikaanse vrienden Art en Bart tegen. Met hen heb ik diverse keren gegeten en ze hebben opmerkelijk veel interesse in mensen en ze zijn erg religieus. Fijne mannen en heel hechte vrienden. Ze lieten me een uit het Japans vertaald gebed lezen dat hun erg aansprak. Omdat ik - niet erg bekend met dit soort verzen en gebeden - ook mooi vond, sluit ik het hieronder bij. Zo zie je maar dat hier ook aan mijn geestelijke rijkdom wordt gewerkt..
De titel van deze blog las ik vanochtend op een muur in mijn herberg.
Mijn dagetappes ten slotte:
Dag 33: Barbadelo - Portomarín 18 km
Dag 34: Portomarín - Palas de Rei 25 km
Dag 35: Ribadiso de Baixo 26 km
Nog 42 km naar Santiago!
Dikke kus,
Margot
The Speed of Love
Three Mile an Hour God
God walks ‘slowly’ because he is love. If he is not love he would have gone much faster. Love has its speed. It is an inner speed. It is a spiritual speed. It is a different kind of speed from the technological speed to which we are accustomed. It is ‘slow’ yet it is lord over all other speed since it is the speed of love. It goes on in the depth of our life, whether we notice or not, whether we are currently hit by storm or not, at three miles an hour. It is the speed we walk and therefore it is
the speed the love of God walks.”
(Kosuke Koyama)
Al loopt het tegen het eind, ik blijf maar schrijven want ik zie en hoor zoveel. En uit jullie lieve reacties maak ik op dat mijn gebabbel hier en daar best gewaardeerd wordt.
Ik had nog niet verteld dat ik laatst buitengesloten was. We hadden een kamer in een privé-'herberg'. Mijn kamergenootjes Yvonne en Jo waren al naar bed; ik bleef nog wat langer nazitten, me niet realiserend dat in een privé casa ook een sluitingstijd geldt. Ik kwam er bij thuiskomst dus niet in en niemand leek mijn geklop, geroep en de bel te horen. Gelukkig kwam ik op straat een reclameposter tegen van deze casa mét telefoonnummer, dus kon ik bellen. De hospita had geconcludeerd dat we allemaal thuis waren en had de vesting hermetisch afgesloten. Ik mocht gelukkig nog naar binnen.
Jo had de avond tegen Yvonne gezegd dat ze d'r mocht aantikken als ze snurkte. Midden in de nacht deed Yvonne dat inderdaad. Jo werd wakker, maar het gesnurk ging door. Haha. Ik bleek de snurker te zijn. Was Jo voor niets wakker geworden. En ik heb niets gemerkt..
Laatst kwam ik de Duitse Frederieke (die met haar zoons loopt) tegen. Ze is fysiotherapeute en adviseerde me mijn rugzak hoger te dragen. De heupband heb ik nu in mijn taille. Eigenlijk heel vreemd dat ik 'm nu pas in de vijfde week goed draag. En met het gevolg dat ik deze week voor het eerst beurze heupen heb..
Tijdens het lopen drink ik water uit een zgn. camelbag. Een plastic waterzak die ik in mijn rugzak prop; er zit een pijpje aan met mondstuk. Zo kan ik tijdens het lopen drinken. Helaas is de zak op een onbewaakt ogenblik lek geraakt en is er 1,5 liter water in mijn rugzak gedruppeld! Wat baalde ik. Gelukkig lagen de meeste kleren op een plank naast de rugzak, maar er is genoeg nat geworden. Nog steeds is niet alles droog en mijn wandelgids ziet er niet meer uit met door het vocht omgekrulde paginahoeken. Gelukkig zat mijn telefoon niet in mijn rugzak.
Gisteren was ik een handwasje aan het doen in de herberg toen ik iemand tegenkwam. Natuurlijk vergat ik de kraan en na een tijdje stond het washok blank. Stond ik daar, als nederige pelgrim, de boel te dweilen. Misschien moet ik een watermanager inhuren; dit was al mijn derde waterongelukje in een week!
Maakte ik me donderdag druk om het weer en hield ik mijn hart vast voor veel regen en onweer, vandaag is alles weer prachtig, warm en zonnig. Ik heb 26 km gelopen, waarvan zeker 20 km in de zon. Het was vanmiddag 26 graden! Eigenlijk te warm om met een zware rugzak te lopen, maar soms heb je geen keuze.
Onderweg kom je veel tegen. Ten eerste heel veel vlinders. De Duitse komiek Hape Kerkeling heeft de camino ook gelopen en daarover een boek geschreven dat ik momenteel lees. Volgens hem zijn er werkelijk overal vlinders op de camino. Behalve als 'ie verdwaalt en van de Camino afwijkt. Iedere keer als hij geen vlinder ziet, blijkt het dat hij een gele pijl heeft gemist. Nou, ik zie veel vlinders, maar zo erg is het ook weer niet. Maar het zijn er wel teveel om ze een spirituele betekenis toe te schrijven. Hape liep in juli. Misschien zijn er dan veel meer rupsen ontpopt dan in juni. Daarvan heb ik immers heel wat grote, mooie en wollige exemplaren gezien. Wie weet?
Het is volop kersentijd. Ik kwam een keer bij een groep kersenbomen een bord tegen met de waarschuwing dat je wel van de kersen mocht snoepen, maar dat ze met bouwgif waren bespoten. Dan koop ik ze toch liever..
Ik loop nu door Galicië, door het prachtige platteland met veel veeboerderijen. Het ruikt dus heel vers naar het boerenland. Ik balanceer geregeld tussen koeienvlaaien en stond laatst zelfs stil in een koeienfile. Ze werden naar de wei geleid en hielden de boel op. Wij wandelaars er vlak achter. Nooit beseft dat die beesten (en hun vlaaien) zo veel vliegen aantrekken. Dat zijn dus echte strontvliegen (excusez le mot) die het leuk vinden om je oor in te vliegen. Gek werd ik er van. Verder 's morgens veel hanengekraai.
Ik loop langs prachtig groene heuvels en door valleien, ga tig keer per dag heuveltje op, heuveltje af, struin door veel bossen en zie geweldige kastanjebomen; de duizenden populieren heb ik achter me gelaten.
Vanmorgen liep ik achter enkele Spaanse vrouwen en ik hoorde geroezemoes. Wat bleek: tijdens het lopen spraken ze samen hardop gebeden uit. Enkele dagen geleden zag ik een groepje van vier Japanse vrouwen die ik vaker zie. Zij zaten in kleermakerszit op hun stapelbed in de herberg en hebben daar een uur lang in serene stilte gemediteerd. Eén van hun is christen, maar dit was een hindoe-meditatie, die ze dagelijks uitvoeren. Vanochtend stond er een eenpersoonstentje op een veldje naast het pad. Bij het pad lag een handbeschreven bord met de tekst: 'Ik kom uit Slovenië en ik wil graag naar Santiago. Help me alsjeblieft om dit mogelijk te maken'. Gelukkig lag er wat geld bij.
Vanmiddag wilde ik onderweg een hapje eten en kwam de twee Amerikaanse vrienden Art en Bart tegen. Met hen heb ik diverse keren gegeten en ze hebben opmerkelijk veel interesse in mensen en ze zijn erg religieus. Fijne mannen en heel hechte vrienden. Ze lieten me een uit het Japans vertaald gebed lezen dat hun erg aansprak. Omdat ik - niet erg bekend met dit soort verzen en gebeden - ook mooi vond, sluit ik het hieronder bij. Zo zie je maar dat hier ook aan mijn geestelijke rijkdom wordt gewerkt..
De titel van deze blog las ik vanochtend op een muur in mijn herberg.
Mijn dagetappes ten slotte:
Dag 33: Barbadelo - Portomarín 18 km
Dag 34: Portomarín - Palas de Rei 25 km
Dag 35: Ribadiso de Baixo 26 km
Nog 42 km naar Santiago!
Dikke kus,
Margot
The Speed of Love
Three Mile an Hour God
God walks ‘slowly’ because he is love. If he is not love he would have gone much faster. Love has its speed. It is an inner speed. It is a spiritual speed. It is a different kind of speed from the technological speed to which we are accustomed. It is ‘slow’ yet it is lord over all other speed since it is the speed of love. It goes on in the depth of our life, whether we notice or not, whether we are currently hit by storm or not, at three miles an hour. It is the speed we walk and therefore it is
the speed the love of God walks.”
(Kosuke Koyama)
-
07 Juni 2015 - 21:51
Marion :
Jee Margot, ben je al zo dichtbij Santiago! Geweldig hoe je t doet en alles beschrijft. Wat zal ik je blogs gaan missen straks,maar gelukkig kunnen we dan weer bellen en elkaar zien:-) Geniet verder, op je eigen ' speed', van je tocht en de bijzondere ervaringen en ontmoetingen. Lus Marion, Rotterdam -
07 Juni 2015 - 21:54
Marieke Vermeulen:
Mooi einde. Ik geniet echt van jouw verhalen! -
07 Juni 2015 - 22:09
Guusje:
God's speed Margot -
07 Juni 2015 - 22:20
Syvia:
Lieve Margot, wat een ervaringen weer allemaal! Leuk om te lezen. Goh wat gaat ie hard nu, he? Je bent er zo met dat tempo van je. Ik kan de titel van je verslag niet helemaal lezen. Het einde valt helaas weg! Geel veel succes met het binnenkomen in Santiago. Dat is dus dinsdag denk ik. Ga je alleen? Of wil je dat met iemand samen beleven?
Kusje van jezusje. -
07 Juni 2015 - 22:24
Judith Van Slingerlandt:
Wat een leuke blog weer! Maar ga je niet veel sneller dan verwacht? Dinsdag kom je dis in Santiago aan...heb je daar lekker veel tijd om op de rand van de fontein te zitten. En dan nog het toetje... Dikke x van J -
07 Juni 2015 - 22:24
Judith Van Slingerlandt:
Wat een leuke blog weer! Maar ga je niet veel sneller dan verwacht? Dinsdag kom je dis in Santiago aan...heb je daar lekker veel tijd om op de rand van de fontein te zitten. En dan nog het toetje... Dikke x van J -
07 Juni 2015 - 22:25
Franf:
Het is bijna jammer dat jouw tocht er bijna opzit, moet ik al jouw prachtige blog binnenkort weer missen! Succes met de laatste loodjes. X, Frank -
07 Juni 2015 - 22:41
Anja:
Ha, ha watergodin. En jij denkt dat er op de kersen in de winkel geen landbouwgif zit.....Altijd je fruit goed afspoelen. En van een beetje landbouwgif krijg je niet direkt de tering hoor!
Wij zijn al aardig op weg naar Faro; het is s' middags erg heet om te fietsen. Bijna tegen de 40 graden. Siesta onder een kersenboom is het beste☺ -
07 Juni 2015 - 23:53
Bruno:
Hello! I am missing your company in the way! which day do you think will you arrive in Santiago? I arrived today, tomorrow i will to Finisterre and back to santiago at 9th afternoon. I would love met you again before returning to Brazil. keep in touch, answer me by email and Buen Camino -
07 Juni 2015 - 23:59
Tonnie:
Hai Margo, het voelt alsof ik zelf Santiago nader .veel te vlug ( als je zelf niet loopt ) ik zal het missen , maar zal jou wel vlug zien ,als je al niet in Spanje de kapper opzoekt?!! Goede dagen nog ,en neem het goed in je op .liefs Tonnie -
08 Juni 2015 - 00:41
BoB:
Margot we lopen minder dagen dan jij maar qua temperatuur winnen we: 33 graden in NP Valle Grande, Italië! Dat is heet genoeg om zelf op te stijgen.
We wensen je veel plezier bij je 'laatste' kilometers en een b heerlijk weerzien met Reinier. Blijf genieten!
Sabrina en boB
-
08 Juni 2015 - 02:00
Marc Bense:
Lieve Margot,
het zal gek zijn en voelen:
Enerzijds ben je bijna bij jouw einddoel: Santiago over slechts 42 km en dan "alleen" nog maar dat andere stukje van 90 km, dus "doel bereikt met veel succes".
Anderzijds ben je een beetje verkikkerd geworden op deze ervaring (zo mooi steeds beschreven) en dus zal het bereiken van het einde van dit pad je dan verheugen maar ook "verdrieten", want waarvan je bent gaan houden wil je geen afscheid nemen.
Sterkte in het plaats geven van beide gevoelens!
Kus,
Marc
-
08 Juni 2015 - 07:15
Bouwe En Ghislaine:
Ook wij lezen jouw verhalen met veel plezier en bewondering. Het moet een fantastische ervaring zijn. Met ook al die andere mensen die je ontmoet onderweg.
Over een paar dagen aan de finish, geweldig en proficiat.
Een hartelijke groet en sterkte in de laatste dagen
-
08 Juni 2015 - 08:55
Peter De Jongh:
Heerlijk om je verhalen te lezen. Galicië vond ik zelf ook heel mooi en de architectuur deed me sterk denken aan die van Centraal Amerika, Mexico en ook Costa Rica. Maar dat is zo vreemd niet als je bedenkt, dat juist vanuit Galicië heel veel mensen van Spanje naar Centraal Amerika zijn gegaan, zo rijk was het niet en men hoopte op een betere toekomst. Dus met enige trans-meditatie wandel je even door Costa Rica en zie je wat je Tante Mia zag toen zij daar kwam. Voor mij was dat heel raar, maar je ziet wel verklaarbaar. Geniet nog flink, het zal nog een cultuurshock worden als je weer in Holland terug komt. liefs Peter -
08 Juni 2015 - 10:25
Jeanne Misteli:
hai Margot, het schiet al op lees ik uit je verhaal. Spannend hoor. Ga je eigenlijk daarna nog een paar dagen aan het strand liggen of meteen naar huis. Het is in ieder geval een mooie spirituele tocht aan het worden. Go girl! -
08 Juni 2015 - 16:47
Madeleine:
Het laatste stukje... (en een beetje). Wat zal het wennen worden om weer terug te komen in de "haastige maatschappij". Geniet er dus nog even van en een hele fijne vakantie met Reinier! XM -
08 Juni 2015 - 22:18
Jlo:
Hey dearie, weet je wel zeker dat 1 juli doorgaat hi hi. Wij missen je hier vreeeeeselijk maar vinden het heerlijk om je mooie verhalen te lezen. Nog ff en dan de overwinning. Wow, we zouden je gezicht wel willen zien! Geniet met volle teugen van de laatste kilometers. Love Doone -
09 Juni 2015 - 07:42
Albertine:
Vandaag is de JOUW GROTE dag, wat fantastisch allemaal.
Xx -
09 Juni 2015 - 11:01
Hetty:
Hallo verstrooide waternimf,ja je moet toch van alles mee maken,water,kerk en gebed het past allemaal bij elkaar!
Langzaam op naar de eind fase,wat zal jij en wij daarbij,dit alles gaan missen!
Geniet nog met volle teugen.
Liefs,Hetty -
09 Juni 2015 - 15:48
Ellen:
Lieve vriendin, ik weet inmiddels dat je 'er bent'! Ik blijf het echt een enorme prestatie vinden. Fantastisch. Je hebt nog even een aantal dagen om af te kicken wat betreft lopen want je hebt jezelf nog een doel gesteld. Geniet ook daar van en daarna van Reinier!!! liefs, Ellen -
10 Juni 2015 - 19:41
Ria Versluis:
Prachtige en waardevolle prestatie Margot... voor de rest van nog een heel mooi leven. Lex en Ria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
