Mieren en ooievaars

Terwijl ik dit schrijf zit ik in een uitstulping van de stadsmuur in Lugo. Judith en ik zijn vanmorgen om 8.30 uur vertrokken en om 14.00 uur hier aangekomen. We hebben een fijne herberg gevonden en zijn even later de stad ingegaan. Maar eerst eten want we hebben razende honger. We eten heerlijk geroosterde inktvis, omelet met garnalen en kaas uit de regio, natuurlijk met rode wijn erbij en stokbrood.

De wandeling was eigenlijk heel mild; 20 km met weinig stijgingen en dalingen. Maar Judith had het zwaar. Dit had alles te maken met de zware route van gisteren met veel hoogteverschillen en de lange afstand en de beroerde nacht die we achter de rug hebben Judith dacht een decafé te drinken maar heeft waarschijnlijk een echte koffie gekregen en ik heb het de hele nacht ijskoud gehad en daardoor slecht geslapen. We zitten dus op die stadswal in Lugo en zien de lokale bevolking passeren. Dat varieert van schoolklasjes - iedereen roept vrolijk ola en zwaait lief - tot verdwaalde peregrinos zoals wij, verliefde stelletjes en sporters. En we hebben uitzicht over de stad die niet bijster interessant is. Maar de kathedraal is mooi Die hebben we zojuist bekeken en bewonderd. En we hebben er een paar kaarsjes opgestoken voor dierbaren aan wie we extra denken. En voor de peregrina die eergisteren is verongelukt bij Leon. 

Ha, de zon breekt door. Daar zitten we op te wachten want eigenlijk is het heel koud, zo'n 13 graden, zwaar bewolkt en een windje.

We delen onze kamer vannacht met Erika, een Zuidafrikaanse die gestrand is vanwege een boel openliggende blaren. Pijnlijk. Maar ook niet fijn om naar te kijken (ze laat ze graag zien en dat zijn niet de favoriete momenten voor een Bense).

Vandaag dus een stedentripje, alsof we niet aan het 'camineren' zijn. Toch staan er alweer 26 km op de dagteller! Vanavond vroeg slapen en morgen beginnen we aan het laatste deel. De 100 km naar Santiago.

We slapen perfect en lang, van half elf tot zeven. Onze kamer is zo fijn, met een eigen badkamer. Ook het ontbijt is geweldig, een goed begin van de dag. We lopen de stad Lugo in, langs de kathedraal en dan door de Porta de Santiago. Even buiten het stadscentrum passeren we een sportcentrum. Een man wenst ons daar Buen Camino en geeft ons een speldje van het sportcentrum.

De route is zeer aangenaam. We lopen over stille asfaltweggetjes en over bospaden. Het landschap is glooiend en de dorpjes zien er lieflijk uit. Minder troosteloos dan de afgelopen dagen, maar dat kan ook aan het weer liggen. Het is droog en zo nu en dan breekt een zonnetje door. In een cafeetje bestellen we een broodje om mee te nemen voor onderweg. Dat ziet er zo lekker uit dat we moeite hebben om niet meteen te zeggen dat het lunchtijd is. Als we dat broodje dan echt verdiend hebben, zoeken we een plekje in de zon. We zitten goed en wel, maar iets kietelt. Zijn we toch zomaar op een mierenhoop gaan zitten!

Later passeren we een leuk plekje, waar we iets kunnen drinken bij een leeratelier. De eigenares maakt er tasjes en sieraden en hoopt er in de toekomst een albergue van te maken. Dan is het niet ver meer naar Ferreira, waar we overnachten. De herberg is minder mooi dan gisteren, behoorlijk basic en weinig ruimte. Naast je bed alleen een plankje van 20 x 10 per persoon! Niets meer. Vanavond eten we hier de maaltijd gezamenlijk. Paella! Lekker.

Vandaag realiseerde ik me hoe blij ik ben met deze nieuwe hobby van me. Mijn wandelreizen hebben me zoveel gebracht. Rust in mijn hoofd, voldoening, tijd om na te denken, liefde voor het buiten zijn, de natuur, voor bergen, bloemen en vogels en liefde voor Spanje. Mijn leven was al goed en dit is er allemaal zomaar bij gekomen!

We naderen het ooievaargebied, dat herinner ik me van de vorige camino's. Ze bouwen vaak hun nest in kerktorens. Nu zien we ze ook weer en horen we hun geklapper. En ik hoor een pauw, maar zie hem niet. En de koekoek hoor je hier ook veel. Soms loop je puur kilometers te vreten, en op andere momenten kijk je vol verwondering om je heen en geniet je van kronkelende boomstammen in donkere bospaadjes.

Dit was het voor het moment. Ik ga kijken of de douche vrij is.

Hasta luego!

Beso van Judith en Margot