Weekend 1, Joke

Natuurlijk had ik al heel wat kilometers op Hollandse bodem afgelegd. Maar nog niet eerder in een officiële Lange Afstandswandeling. Ooit liep ik de Nijmeegse Vierdaagse en het afgelopen jaar heb ik veel getraind voor mijn Spaanse avontuur. Na mijn voettocht naar Santiago de Compostela die ik in mei en juni 2015 met heel veel plezier maakte, zocht ik een vervolg daarop. Een vervolg waarbij ik niet zo lang mijn gezin hoefde te verlaten en afwezig zou zijn van mijn werk.
Het Trekvogelpad biedt de oplossing. Meer dan 400 kilometers door mooi Nederland, van Bergen naar Enschede, stappend door de mooiste natuur-, cultuur- en vogelgebieden die Midden-Nederland biedt. Iedere maand of zes weken een weekendje wandelen, steeds in ander gezelschap.

Weekend 1: 8 en 9 augustus.
Traject: Bergen – Alkmaar (23 km), Alkmaar – De Rijp (22 km)
Samen met: Joke Feenstra

Zaterdagmorgen, half negen. De zon schijnt en het is aangenaam warm. Rob en Joke komen me ophalen en we rijden naar Bergen. Lief van Rob dat hij ons wegbrengt. Hij heeft besloten ook te gaan lopen, maar dan een rondwandeling van één dag.

We kopen een toegangskaart voor het lokale duinreservaat, doen de eerste in een lange serie plassen en gaan op stap. Het is vooral in het begin even wennen aan het volgen van de rood-witte markering. Mis ik mijn gele Santiago-pijlen en –schelpen? De tocht is prachtig; wat zijn de duinen bij Bergen toch mooi. Gelukkig is het niet alleen maar klimmen in het rulle zand. Het pad leidt ook door bossen en langs makkelijke paden. Dan is er een flinke trap. Bovenaan de heuvel blijkt dat we die alleen maar zijn op gegaan voor het prachtige uitzicht. Maar de route wordt daar niet vervolgd. Eerst dezelfde trap weer af. Dit ken ik niet van de Camino, waar je nooit terugloopt; maar ja, dit is ook een route voor vogel- en natuurliefhebbers en dan is zo’n mooi uitzichtpunt een cadeautje onderweg.

Als we onze eerste cappuccino bestellen zijn we bij Egmond Binnen; dat betekent halverwege de route van de eerste dag. Ik voel me kiplekker en fit. Helaas moet Joke nog wennen aan het gewicht van haar rugzak en voelt ze haar heupen en voeten. Maar ze heeft behalve haar knellende wandelschoenen ook luchtige Teva’s bij zich, dus die zijn snel verwisseld. In Egmond Binnen zien we een hoeve met een boekenmarktje buiten. Het blijkt museumhoeve Overslot te zijn. Een erg leuke culturele ontmoetingsplek in hippie-stijl, gerund door vrijwilligers. Grappige oudere jongeren, type Koos Koets (Simplisties Verbond). Die toonden trots hun bijzondere verzamelingen, het schelpenmuseum, oud-Hollands boekenantiquariaat, bijzondere objecten uit het Verre Oosten en nog veel meer. Een illuster stel in bijzondere omgeving.

Na de duinen volgen de weilanden. We lopen er niet langs, maar doorheen. Klimmen over heel wat hekjes, lopen met onze voeten in het hoge gras, we aaien zachte pasgeschoren schapen en passeren geiten, koeien en paarden. Middenin de natuur, de zon schijnt nog steeds en er waait een aangenaam briesje.

Als we Alkmaar binnenlopen, voelt dat goed. Een vriendelijk stadje; we zien veel gezinnen en oudere echtparen, geen studenten. Mooie parken en gebouwen. Joke is blij dat we er bijna zijn. D’r heupen vinden het even meer niet zo leuk. De Bed & Breakfast Alkmaar Onder de Watertoren ligt pal naast het station, in hartje Alkmaar. Tamara ontvangt ons vriendelijk en brengt ons naar de kamer. Een dubbel bed onder een schuin dak. De grotere kamer is volgeboekt, maar hier kunnen we ook goed slapen. De douche werkt verrukkelijk verkwikkend en we voelen ons snel fit genoeg om de Alkmaarse terrassen te verkennen. Op het plein bij theater en museum (ik kan het niet laten) vinden we een goed plekje. En wat denk je, we vallen met de neus in de boter: een openluchtconcert van bandoneonist Carel Kraayenhof. We zitten op bijna koninklijke plaatsen, te genieten van drankje en lekker eten. Om half twaalf liggen we in bed, rozig en wel. Gaan we elkaar wakker houden met gesnurk?

Nee, gelukkig niet. We worden door de wekker wakker en hebben lekker geslapen. Tamara heeft de ontbijttafel buiten gedekt, een heerlijke fruitsalade gemaakt en de koffie is bruin. We ontbijten heel gezellig met haar man Santoshi; hij wil veel horen over de Camino, want volgend jaar wil hij hem zelf lopen vanuit Nederland! Na een uurtje gezelligheid gaan we, na enkele warme hugs, op pad.

We lopen door het vriendelijke centrum van Alkmaar op de rustige en zonnige zondagmorgen. Het is net of ik mijn naam hoor. Maar dat kan niet, ik ken hier niemand, dus ik loop door. Nog een keer. Joke zegt het nu ook. Ik kijk om en weet niet wat ik zie: Peter en Betty-Ann uit Nieuw-Zeeland die ik drie maanden geleden heb ontmoet tijdens mijn Camino in Spanje! Hoe bestaat het? In Santiago de Compostela hebben we elkaar misgelopen. Peter had nog gezegd dat ik ongeveer de enige was van wie ze niet afscheid hadden genomen. Dat wordt nu ingehaald en goedgemaakt. (Does the Camino still provide?) Een hartstikke leuk en vooral verrassend weerzien. Adressen worden uitgewisseld en gelukkig mag ik weer huggen.

Zondag is de tocht eigenlijk minder mooi dan zaterdag, maar wel heel fijn. We lopen langere en rechte wegen, vaak op asfalt, maar passeren pittoreske dorpjes. Bij Akersloot nemen we de pont over het Noord-Hollands kanaal, nadat we een kop vieze koffie hebben weggewerkt. Wat zijn er veel plezierfietsers op pad. We krijgen enkele keren de vraag of we onderweg zijn naar Santiago (!), terwijl ik geen schelp meer aan mijn rugzak heb hangen. We eten een uitsmijter op een bloemig terras in Zuidschermer en die smaakt ons heel goed. De laatste kilometers gaan langs o.m. Graft, Noordeinde en De Rijp. Wat een plaatjes van dorpjes. En dat zo dichtbij huis.

De eerst etappe van het Trekvogelpad is ons goed bevallen en smaakt naar meer.
Dank je wel Joke, voor je gezellige en aangename gezelschap!

Nu weet ik nog niet wie mijn wandelmaatje wordt, als ik in september weer ga lopen. Dan begin ik in De Rijp waar ik nu gestopt ben en ga ik richting Zuiderwoude/Holysloot.

Tot dan en veel liefs van Margot