Het Caminogevoel
Blijf op de hoogte en volg Margot
06 Juni 2019 | Spanje, Borres
Het is pas op het moment dat ik Reinier en Yvo een zoon geef dat ik me goed en wel realiseer dat ik weer op reis ga. Op Schiphol heb ik meteen het vrije vakantiegevoel. De douane vindt mijn opvouwbare wandelstokken in mijn handbagage geen probleem. Ik hou me aan mijn nieuwe traditie en geniet van een massagestoel. Wat een cadeautje. Je wordt gemasseerd van je voeten tot aan je nek en ik loop helemaal soepel naar de gate.
Op Barcelona Airport tref ik Judith. Ondanks mijn vertraging ben ik net op tijd en is de aansluiting top. Van Barcelona naar Oviedo is het nog 1,5 uur vliegen, dus voor we goed en wel ons wijntje op hebben, wordt de landing ingezet. We hebben alleen handbaggage en pakken een taxi naar ons appartement vlakbij. Wat een smaakloze plek, vlak naast een camping waar je niet dood gevonden wil worden. Omdat we niets te eten of drinken hebben, gaan we maar snel naar bed. Het is 1 uur en om 10 uur willen we bij de kathedraal van Oviedo zijn.
We zijn alleen even vergeten dat we daar 50 km vandaan zitten!
Bij vertrek 's morgens komt het met bakken uit de lucht, dus we doen onze allercharmantste poncho's aan, met de rugzakken eronder. De zusjes Boggel, hilarisch. Maar één keer de duim omhoog is genoeg voor een lift naar een stadje verderop. Daarna nog twee bussen en om even over tienen zijn we op onze startplek. Ik koop daar een pelgrimspaspoort, Judith een Jacobsschelp. Snel even ontbijten en we vertrekken. Buen camino.
We wandelen kort door het stadje, maar al snel zijn we in de bossen en heuvels. Geen kip te zien. We passeren veel kleine dorpjes die van God verlaten lijken. BIj een piepklein winkeltje kopen we appels en tomaten en eten ze onder een afdakje op. De buien komen regelmatig waardoor we vaak stoppen. Poncho aan, poncho uit, zonnebril op en af wandelstokken of paraplu, spiercrème opsmeren en foto maken. Daar moeten we weer handigheid in krijgen.
We komen na 26 km aan in Grado waar we een kamer hebben in een privé woning. Even geen herberg met pelgrims, maar wel comfort. Best lekker na een eerste wandeldag.
We ontdekken dat we bij het appeltje eten de pelgrimspaspoorten zijn kwijtgeraakt. Dom!
We eten in een eigenlijk verschrikkelijke zaak waar zeker 12 Spaanse huisvrouwen spelletjes doen. Maar de wijn smaakt goed en om half 10 lopen we door de regen weer naar huis. Inmiddels zijn de poncho's uit, maar Judith draagt een roze zomerbroek en ik, geloof het of niet, crogs met sokken. Zusjes Bellagusta.
De eerste dag zit erop.
Net vandaag stond er een artikel in de Volkskrant over de film Camino. De maker ervan vertelt over zijn Caminogevoel, dat bijna identiek is aan het mijne.
Donderdag gaan we om half 9 fris en fruitig op pad. We zijn nog wat stijf in de spieren maar we hebben er zin in. Het is koud, maar zonnig. De route is mooi en afwisselend. Dorpjes, beken, rivieren, bossen, klimmen, dalen. In een klein dorp passeren we een huisje en op de veranda staan dienbladen met koffie, thee en cake voor de pelgrims. Heerlijk. Met een geldpotje en een gastenboek erbij. Zo leuk. Er komt welgeteld één pelgrim langs terwijl wij daar zitten. Een dame uit Valencia met een versgeplukte margriet in d'r haar.
We missen een pijl en lopen daardoor bijna een uur om. In het volgende stadje eten we in een traditioneel Spaans lunchlokaal, waar zeker 30 werklui aan de wijn zitten. We reserveren telefonisch twee bedden in een herberg voor die avond. Dan hebben we nog niet door dat we nog úren moeten lopen. Langzaam maar zeker dringt dat besef door. En het weer wordt slechter en slechter. In een supermarkt kopen we nog een zak chips (we hebben zout nodig) en een colaatje. We moeten nog 2,5 uur en het is al half 6. De gasten in de herberg wachten op ons met de maaltijd. Heel lief, maar daardoor voelen we wel druk. We sjeesen over de bergen door de stromende regen en wind, om niet al te laat te arriveren.
Om 8 uur komen we moe en nat aan bij Célia en Pepiko in een warm lokaal met 12 pelgrims. We worden hartelijk onthaald met een omhelzing en een lach. Snel douchen en dan gaan we eten. We zijn met 14 gasten uit tien landen. Op ieders bord ligt een houten broche, een gele pijl van de camino. We krijgen een eenvoudige en voedzame maaltijd. Wat smaakt dat eten goddelijk na 52.455 stappen (= 35 km)! Pepiko zingt voor ons twee caminoliederen, een Spaans en een Frans lied. Hij heeft 40 verschillende camino's gelopen en werkt hier twee weken als hospitalero (gastheer/vrijwilliger). Celia vraagt hoe laat we gewekt willen worden, allemaal tegelijk, met muziek. Men (niet wij!) kiest voor half 7!
En ja hoor, ik word wakker met het Avé Maria van Schubert/Gounot. Eerst denk ik dat ik nog droom, want momenteel studeer ik dit in bij mijn zangles. Maar nee, it's real. We ontbijten gezamenlijk en dan vertrekt de een na de ander en iedereen krijgt weer dezelfde liefdevolle hug. De gastvrijheid en sfeer zijn indrukwekkend. Nu weet en voelt Judith ook wat ik bedoel met het caminogevoel!
Hasta luego y beso, Margot
-
08 Juni 2019 - 06:56
Bouwe Bakker:
Wat een begin, leuk hoor. Hoop dat jullie snel mooi weer hebben.
Bouwe -
08 Juni 2019 - 07:05
Marc Bense:
Heerlijk voor jou Margot dat jij nu voor de 3e maal weer een stuk van deze door jou geliefde route loopt en dit maal samen met Judith. Judith en jij genieten nu al en dit is nog maar het begin van veel ervaringen, kilometers, glazen wijn, hugs, buitjes en zonneschijn onderweg. Geniet samen! -
08 Juni 2019 - 07:02
Marc Bense:
Heerlijk voor jou Margot dat jij nu voor de 3e maal weer een stuk van deze door jou geliefde route loopt en dit maal samen met Judith. Judith en jij genieten nu al en dit is nog maar het begin van veel ervaringen, kilometers, glazen wijn, hugs, buitjes en zonneschijn onderweg. Geniet samen! -
08 Juni 2019 - 07:18
Joke:
Wat een heerlijk verhaal weer. Zo Luxe om vanuit je huis jullie ontberingen te kunnen Lezen. Gelukkig in de wetenschap dat jullie ook genieten. Maar wat een pittige start. En heel bijzonder om met gezang wakker te worden. Ik kijk uit naar je volgende blog. Veel wandelplezier. X -
08 Juni 2019 - 09:32
Peter Mulder:
Het is een wat vreemd gevoel om, vanuit in een, in vergelijk tot jullie situatie, een comfortabele situatie, zittend op eigen terras in een ander deel van Spanje, bezig met een doos grote garnalen te pellen die we dan vanavond ...maar laat ik jullie dat niet mee lastig vallen, jouw pure wandelervaringen te mogen lezen. Kan het niet helpen, ieder zo zijn eigen keuze.
Maar door jouw schrijfstijl, laat je mij jouw ervaringen intens mee beleven. Ik krijg ook honger en dorst en laat me mede onderdompelen is niet alledaagse sferen.
Je doet je ogen even dicht en ik loop naast je. Was het maar waar, ik open mijn ogen en hoor George Baker zingen en het leven herneemt zich. De zon schijnt in ons leven en ik geef je graag wat extra warmte en energie mee. Ik volg je graag.
Peter Mulder -
08 Juni 2019 - 15:07
Wim Blaas:
Wat geweldige is dit verslag weer. We hebben je geen succes geweest maar we waren niet op de hoogte. Alsnog dus met je zus
Hopelijk zit het weer de komende dagen mee.
Zien uit naar volgende avonturen.
Ien & Wim -
08 Juni 2019 - 15:35
Hetty Hoekstra:
Lieve Margot en Judith,
Wat een geweldig verhaal weer,twee zusjes aan de wandel in de regen maar zonder laarsjes om in de plassen te spetteren en maar heerlijk praten samen,zie het helemaal voor me,super gaaf toch!
Geniet van alles en vooral in de avond de heerlijke wijn en eten dat hebben jullie dan wel weer verdiend!
Liefs,Hetty -
08 Juni 2019 - 20:28
Leon:
Wat een mooi begin. Sterkte lieve wandelzusjes. Geniet. -
09 Juni 2019 - 05:38
Yvonne:
Zondagochtend aan de werktafel in ons nieuwe huisje, lees ik even wat binnengekomen e-mail.
Zo ook bovenstaand verhaal.
Zo leuk, Margot, om door jouw altijd gezellige schrijfstijl meegenomen te worden op - in dit geval - een nieuw Camino-traject.
Ik benijd jullie niet (ik ken mezelf) maar heb wel het idee dat het bijzonder is om al deze ervaringen met een van je zussen te kunnen delen.
Lieve Margot en Judith, jullie zijn inmiddels natuurlijk al weer een paar kilometer verder maar wens jullie samen nog heel veel plezier en memorabele momenten toe tijdens het wandelen
Dikke kus,
Yvonne -
09 Juni 2019 - 09:55
Ria Versluis:
Lieve Margot en Judith...
IK val er stil van...en geniet intens mee...liefs en kracht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
